De gouden oogst

[p. 104]

Drinklied

Als ik het glas hef

met rooden wijn,

't kan niet anders

dan u ter eere zijn!

Hef ik het tienmaal

achter mekaêr,

wees zonder vreeze:

mij is 't niet te zwaar.

Want maat'loosheid is

mijn vast gebied.

Ook van mijn liefde ken

ik de grenzen niet.

En beur ik 't glas vol

fonkelenden wijn,

en drink ik, - 'k weet dat wij

eeuwig samen zijn!

[p. 105]

 

Maar morgen misschien weêr

 

gescheiden, uit nood

 

of door den dood. Doch 'k nam steeds,

 

ook ongenood,

 

wat 't leven me bood,

 

in argelooze hoop!

 

ENVOI:

 

Kom dan, liefste, ik hef weêr 't glas

 

vol rooden wijn,

 

u ter eer! Want 'k hoop grandioos,

 

maat'loos als altoos,

 

dat 't eeuwiglijk

 

morgen lijk

 

vandaag zal zijn! -