De gouden oogst



[pagina 101]
[Ik heb in pijnlijk zwijgen] Ik heb in pijnlijk zwijgen en eenzaamheid den avond doorgebracht - gij gingt waar geen zwijgen stand houdt, elke stem blijheid verkondt en 't goedgeloovig leven wacht. Zoodat omdat ik lief heb en u eer, om mij steeds nauwer sluit der vrienden onverschilligheid; en ik, die u nimmer wil of kan ontberen, steeds dieper zink in diep-bewuste verlorenheid; en zelfs de verzoenende nacht mij, die stom en stil luister, in band van benauwenis knelt - waaruit geen roepstem mij kan wekken dan úw stem, versmoord in de vreugd die, rónd u, toch uw deel is.