De gouden oogst

[p. 48]

[Evenwijdig om den stam]

Evenwijdig om den stam

der breedgekruinde eiken,

dood liggen de blaren thoop,

die, duizendvoud van kleur,

één gouden tapijt gelijken.

Uit dien droom van gouden dood,

de eeuwige stam gestegen.

sterk en stom, door naakten tak

verkondt de droefenis

ongezien door hem gedregen.

Zóó ik, staande voetvast in

den dooden grond van gouden

liefde; zóó ik, stil en sterk

te moede; zóó ik, droef

slechts in 't Woord, niet weêr te houden...