De gouden oogst

[p. 20]

Lied

Door de wei glipt

het water.

Door de lucht wipt

't geklater -

en ik gis, welk vreemd gemis
uw afwezigheid mij is.

Vol van u was

de kamer,

wen van uw pas

't gehamer

luide door de ruimte klonk,
als een zang dien Echo zong;

en van uw stem

het wonder,

- of in een brem

de zon der

latere uren gouden scheen -
gouden rees en speelsch verdween.

[p. 21]

 

Zóó dat elks smart

 

verzwinden -

 

en wie zijn hart

 

van vrinden

 

leêg wist, zich verheugen ging,

 

lijk een roos in zonnesching. -

 

 

 

Maar plots waart gíj

 

weêr henen.

 

Leize is daarbij

 

verdwenen

 

't zoet geluk dat niemand acht,

 

rijpe vrucht die valt bij nacht...

 

 

 

Door de wei glipt

 

het water,

 

door de lucht wipt

 

't geklater:

 

en ik weet welk vreemd gemis

 

uw afwezigheid mij is.