Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt
(1803)–Hendrik Tollens–
Auteursrechtvrij
[pagina 104]
| |
De Egiptische goden.Ga naar voetnoot(*)
In 't oud Egipteland was ieder beest een god,
En, och! de menschen waren beesten;
Ja, zelfs het nietigst dier, by ons misdeeld door 't lot,
Had dáár zyn templen en zyn feesten.
Men slachtte op gistren noch, vóór 't hoog altaar der kat,
Met weidsche en grootsche pracht, een blanke en schoone rat.
Van daag weêr eert men andre goden:
De rat heeft nu de beurt: haar feestdag word gevierd:
Men gaat op haar altaar een' fieren kater dooden.
Vrind poes treed voort, op 't rykst versierd,
En, door een' priestrenzwerm, die voor hem henenzwiert,
Word in een' weidschen zang de ratten lof geboden.
Men heft rondeel, idylle, en hexameter aan,
| |
[pagina 105]
| |
Tot grooten lof, voor kleine daên,
Ja, elk scheen een Pindaar', in 't roeren van de snaren.
Elk smeekt, met kracht, god rat zyn korenschuur te sparen.
‘Och, straf ons,’ riep men uit, ‘niet om der katten woên;
En dat des katers bloed uw' eedlen toorn' verzoen'.’
‘Hoe!’ riep de kater straks: ‘zyt ge allen saam bezeten?
De rat een god! Wel, doe my weten
Wat wy dan zyn, wy, die haar eten?
Gy zwaaide gistren noch my geurige offers toe,
En thans durft gy my dooden! hoe!
Waaröm dan rechts, dan links te keeren?
'k Was gistren god, thans offeränd'!’
Men bragt de onbillykheid van zulk een redeneeren
Straks door den hak der byl den kater aan 't verstand.
Wy allen hooren t'huis in 't oud Egipteland.
Wy volgen trouw die zelfde zeden:
De driften zyn ons godendom;
Wy brengen, naar de omstandigheden,
Voor de eene de andre telkens óm.
la motte.
|
|