Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt

[p. 32]

Aan Eufrozine.

Ach, zal my nooit uw liefde streelen?

‘'k Geef morgen,’ zegt gy, ‘u myn woord;’

Maar Zefir spoed, in 't luchtig spelen,

Zich steeds met uw beloften voort.

‘Op morgen,’ zegt gy alle dagen;

En ieder dag, vol liefde en teêr,

Kom ik u 't zoete jawoord vragen,
Maar gy blyft steeds myn' wensch vertragen:

‘Op morgen,’ zegt gy ieder keer.

Dank, dank de goden in den hoogen,

Dank, dank den dartlen god der goôn,

Die elken dag, door 't zoetst vermogen,
U schooner maakten in myne oogen;

Maar, ach! de tyd, ons ras ontvloôn,

Doet eens zyne ongenade u vreezen:

Licht zult gy morgen minder schoon,

Licht zal ik minder teder wezen.

de parny.