Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 43]

Liefdeblyk.

Hoor, Admetas! door wat teeken
Ons de min kan zyn gebleken

Van het voorwerp, dat men mint.

'k Heb dit uitgedacht, myn vrind!

Omdat byna nooit de vrouwen
Ons den grond haars harte ontvouwen;

En, schoon ze ons haar liefde biên,

Blyk van koelheid ons doen zien.

[p. 44]

 

Als een meisje uw hart kan raken,

 

En in tedre min doet blaken

 

Let dan, als ge een kuschje plukt,

 

En haar handje teder drukt,

 

Of een hartbetoovrend blozen

 

't Wangetje overdekt met rozen.

 

Zo zy bloost, dan is 't gewis,

 

Dat haar hart getroffen is.

 

 

 

Hoor, waarom ik, als een teeken

 

Van de liefde, 't blozen reken;

 

Als de min het meisje raakt,

 

En zyn gloed haar harte blaakt,

 

Voelt zy 't vuur, dat haar doet gloeijen,

 

Straks door all' hare adren spoeijen:

 

't Zoekt eene uitkomst door 't gelaat;

 

't Gloeit, het brand, en 't blosje ontstaat.