Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 24]

Mopsis en Nizus.

Herder Mopsis, herder Nizus,

Twistten altyd met elkaêr

Om het liefste en 't schoonste meisje,

Dat 'er in hun streken waar'.

‘Slechts voor my’, sprak herder Mopsis;

‘Slechts voor my is Rozalyn.’

‘Neen’, zei Nizus; ‘deze schoone

Zal alleen de myne zyn.’

[p. 25]

 

‘Kom’, zei Mopsis, na lang kyvens:

 

‘Staken wy deez' twist in 't eind':

 

Immers is ons beider liefde

 

Rozalyn noch onbekend?

 

Laten wy haar die ontdekken,

 

En dat zy, zyzelf verkiez',

 

Wie van ons haar zal bezitten,

 

Wie van beiden haar verliez'?

 

'k Doe dit met vermaak’, sprak Nizus:

 

‘Zekerlyk verkiest ze my:

 

'k Ben bevalliger en vlugger,

 

Ik ben jeugdiger dan gy.’

 

My verkiest zy wis, ‘zei Mopsis:

 

Ik ben ryk en gantsch niet oud:

 

Zeker, binnen veertien dagen

 

Ziet ge ons beiden reeds getrouwd.’

 

Dus al koutende en al twistend'

 

Wie 't gelukkigst zoude zyn,

 

Kwamen zy in 't eind' te samen

 

Aan de hut van Rozalyn.

[p. 26]

 

‘Lieflyk meisje!’ zei toen Mopsis:

 

‘'t Zyn twee minnaars, die gy ziet:

 

Gy moet een' van beiden kiezen,

 

Spreek, verkiest gy my dus niet?’

 

‘'k Voed voor u’, dus sprak thans Nizus:

 

‘Eene ondraagbre minnesmart;

 

Doch, hoe teêr ik u moog' minnen,

 

Mopsis hart betwist me uw hart.

 

Gy alleen, gy kunt ons scheiden:

 

Wien verkiest gy?’ - ‘Geen van beiden.’