Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 20]

Aan de meisjes.

ô Meisjes! mint de dichters niet:

Gy word altoos door hen bedrogen;

Hun liefde baart u slechts verdriet,

Elk hunner eeden is een logen.

Zy zyn, als vlinders, wuft van zin,

Elk dichter is een eedvertreder:

In vaerzen zweeren zy hun min,

En breken die in proza weder.

Op verzoek, uit het Hoogduitsch, op gegeven zangmaat, vervaardigd.