Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2 (1802)

Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

(1802)–Hendrik Tollens– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 9]
Aan myne geliefde. Herïnnert ge u dien dag, dien grooten dag, myn waarde! Waarvan 't herïnneren zo zoet en foltrende is? Dien dag, die al myn vreugd en al myn smarte baarde, Die bron van streelend heil en wreede droefenis? Herïnnert ge u dien dag, toen 'k, voor u neêrgezegen, Uw middel hield omvat, en, starende in uw oog, Door lonk en teêr gesmeek u eindlyk mogt bewegen, En de uitspraak van myn heil uw' lieven mond onttoog?
[pagina 10]
Dien dag, toen 't lieflyk Ja, me in 't eind' door u gegeven, Met halfgesloten oog en afgewend gelaat, Uw minnend hart ontvloôn, wierd in myn hart geschreven, Waar 't naast myn tedre liefde áltoos geschreven staat? Herïnnert ge u dien dag, na wien ons beider dagen In onuitbluschbre min zyn voor elkaêr besteed? Na wien de reinste vreugd ons troostte in onze plagen, En tevens deze vreugd steeds wierd vergald door 't leed? Die dag, zo wreed en zoet, is thans een jaar verstreken; Op dezen dag, vrindin! wellicht op dezen stond, Zaagt gy me, aan uwe kniên, om uwe liefde smeeken, En roofde ik 't lieve Ja, al kusschend, van uw' mond. Hoe! 't is dan reeds een jaar fints gy my mint! reeds heden! 't Schynt naauw' één oogenblik; zó kort de vreugd den tyd! Hoe! 't is dan slechts een jaar sints dat ik heb geleden!... Een jaar?. ach!'t schynt eene eeuw voor't hart, dat grievend lyd.
[pagina 11]
ô Gy, die al myn vreugd en al myn smarte baarde, En wie 'k ter bron verstrek van blydschap en van pyn! Wy moeten door elkaêr (dit is ons lot op de aarde) En hoogst benydenswaard' en diep elendig zyn! Maar dat ons hart niet morr'. Laat ons de vreugd niet vlugten Omdat de wreedste druk haar meerendeels verzelt: De vreugd is dubbel zoet ná 't hartverscheurend zuchten, En hy, hy kent geen vreugd, dien nimmer smarte kwelt. Kom, denken wy altoos, als onze tranen vlieten, Dat dit het noodlot van den sterfling is op de aard'; En streelen we ons, vrindin! wanneer wy vreugd genieten, Dat onze tedre min ons deze vreugde baart. Dus zy in onze smart min' foltering gelegen; De vreugd zy dus méér zoet. - De min, die ons geleid, Zy steeds van dag tot dag, van jaar tot jaar, gestegen, En word, door vaste trouw, een min voor de eeuwigheid.

Vorige Volgende