Gezamenlijke dichtwerken. Deel 7-9

[p. 121]

Raadgeving.

Minnaars, wilt ge uit vrijen gaan,
Trekt de stoute schoenen aan,
Schudt de kindsche blooheid uit,
Maakt ze, die ontvlieden, buit;
Neemt het kusje, voor gij 't vraagt:
Nimmer wint hij, die niet waagt.

't Vrouwenhart is koel en wreed
Voor ons zuchten en ons leed;
't Wordt niet week door vrees of hoop;
't Is voor tranen niet te koop;
Hem-alleen, die 't eischt en rooft,
Neemt het aan als heer en hoofd.

[p. 122]

 

Overvallen we onverwacht

 

Dat oproerig schoon geslacht;

 

't Is manmoedig, zijn wij laf,

 

't Is bloohartig, zijn wij straf;

 

Geeft uw krachten, zijt ge wijs,

 

Aan haar zwakheid niet ten prijs.

 

 

 

Op, te wapen! op, ten strijd,

 

Minnaars, zoo gij mannen zijt!

 

Niet de lafheid - wel de moed

 

Steekt u lauwren op den hoed;

 

De overheerscher - niet de slaaf

 

Dwingt de vest tot overgaaf.