Gezamenlijke dichtwerken. Deel 7-9

Slotzang.

Geen hagelslag, geen huilende onweersvlagen

Verwoesten d'oogst, die hier te rijpen staat;

Wat rukwind over d'akker gaat,

Niet ééne halm wordt neergeslagen,

[p. 109]

 

Gegroeid uit godlijk zaad.

Wat menschenhanden duurzaamst bouwden,

Is mot en roest ten buit;

Gods werk-alleen kent geen verouden:

Geen eeuwen delgen 't uit.

Zoo schendt geen ijzren tand der jaren,

Die alles sloopt en rooit,

Hier veld en boogaard ooit:

De Godheid laat haar werk niet varen:
De kiemen, waar wij d'oogst van garen,

Zijn hier door Haar gestrooid.

Die kiemen botten allerwegen

En wortlen meer en meer!

Geen rots - geen zandzee houdt haar tegen,

Geen vloed verstikt haar weer!

Eens, eens is de aarde vol van zegen

En vol van Jezus leer.

[p. 110]

Slotkoor.

 

Gelijk de plant, in 't welig stijgen,

 

Zich meer en meer verspreidt,

 

Zoo wordt de bloesem aan de twijgen

 

Rondom haar uitgebreid.

 

Gelijk het Christendom, onsterflijk

 

En onverouderd, bloeit,

 

Zoo zijn de vruchten onverderflijk,

 

Van uit dien boom gegroeid.