Gezamenlijke dichtwerken. Deel 7-9

[p. 142]

Landvermaak.

Wij zwerven en dwalen
Langs heuvels en dalen,

Door loover en kruid;

Wij gunnen en laten
Den steêling zijn straten,

En lagchen hem uit.

Wij klimmen naar boven,
Of duiken in kloven

Naar bloemen en ooft;

Wie zweeten en hijgen,
Hun waaijen de twijgen

Weer 't zweet van het hoofd.

[p. 143]

 

Ginds spatten de wellen

 

Haar borlende bellen

 

Door 't keizand omhoog:

 

Wij sprenklen de schoonen

 

Het nat op de koonen

 

En - kussen ze droog.

 

 

 

Daar graast langs de linden

 

Het hert met zijn hinden

 

In vrijheid en vreê:

 

Het gluurt door de takken...

 

Wij bragten geen brakken -

 

Geen jagtroeren meê.

 

 

 

Hier schaatren en kwelen

 

In haag en abeelen

 

De zangers van 't woud:

 

Zij vlugten noch schrikken...

 

Wij zetten geen strikken -

 

Geen knippen in 't hout.

[p. 144]

 

Wij vlechten en breijen

 

't Gebloemt' der valeijen

 

Tot krans en festoen:

 

Men eischt ons hier buiten

 

Geen goud voor de fruiten -

 

Geen geld voor het groen.

 

 

 

Ons reiken de hagen

 

De vrucht, die zij dragen:

 

De bes en de noot.

 

Wij disschen, wij eten,

 

In 't lommer gezeten,

 

Natuur, op uw schoot.

 

 

 

Wij zwerven, wij dwalen

 

Langs heuvels en dalen,

 

Door loover en kruid;

 

Den heer met zijn regten,

 

Den schout met zijn knechten...

 

Wij lagchen hen uit.

 

 

 

Naar het Hoogduitsch van salis.