Gezamenlijke dichtwerken. Deel 7-9

[p. 25]

De leeuwrik en zijn heer.

de heer.

Zing luid en luchtig op,

Wees vrolijk, mijn gevangen!

Ontlast den donzen krop

In schelgestemde zangen.
Wees aan mijn gunst indachtig,

Aan zoodjes en aan zaad;

Wat zit gij zoo neerslagtig,

Nu ieder vogel slaat?

Gij zongt in 't veld zoo schel,

En vondt maar schaamle beten;

Nu past u 't ruim zoo wel:

Gij hebt den kost voor 't eten.
Kom, orgel dan en schater,

En doe me uw dank verstaan:

[p. 26]

 

Ik draag u zemel, water

 

En klaverzoodjes aan.

 

de leeuwrik.

 

Wat zou ik, eenzaam dier,

 

Nog danken met gezangen

 

Den nijdigen cipier,

 

Die mij heeft opgevangen?

 

Wat zou ik u vergelden,

 

Die koel mij treuren ziet?

 

Hergeef mij aan de velden,

 

Dan zegent u mijn lied.

 

 

 

Ik loofde op blijden toon

 

Den Schepper aller dingen:

 

Hij gaf mij 't veld ter woon;

 

De lucht, om in te zingen. -

 

Wat helpt mij zaad en zemel?

 

Ik schater niet, ik schrei;

 

Geen kooi is mij de hemel,

 

Geen zoodjes zijn de wei.

 

 

 

Al hang ik buiten uit,

[p. 27]

 

Om versche lucht te scheppen,

 

Ik hup niet over 't kruid;

 

Ik mag de wiek niet reppen.

 

En hoor ik vooglen neuren,

 

Die drijven langs mijn kot,

 

Dan dreigt mij 't hart te scheuren

 

Om mijn rampzalig lot.

 

 

 

Mijn gaaike treurt en krijt

 

En zoekt in struik en boomen;

 

Ik hoor haar kreet altijd,

 

Ik hoor hem in mijn droomen.

 

Mijn jongen zie ik vangen

 

En grijpen door een knaap,

 

Of in de strikken hangen:

 

Dat zie ik in mijn slaap.

 

 

 

Gelust u weer mijn lied,

 

Zoo stuit mijn vlugt niet langer;

 

De kerker past mij niet:

 

De vrijheid past den zanger!

 

Laat mij niet langer kwijnen;

[p. 28]

 

Mijn stem verzwakt al meer;

 

Hergeef mij aan de mijnen,

 

Dan klinkt het u ter eer'.

 

 

 

Dan orgel ik en schal

 

Met allerhande zwieren,

 

Met schaterenden val

 

En rollend tierelieren.

 

Den Schepper aller dingen

 

Zij weer mijn lied gewijd!

 

Hij wil, dat ik zal zingen

 

En gij meêdoogend zijt.

 

de heer.

 

Gij hebt uw regt verweerd

 

En mij mijn pligt doen kennen;

 

Welaan, naar 't veld gekeerd!

 

Beproef op nieuw uw pennen.

 

Verhef uw schelste noten,

 

Vermeld uw blijdschap luid...

 

De kevie is ontsloten:

 

Ga, beestje, vlieg er uit.

 

 

 

Naar het Platduitsch.