Gezamenlijke dichtwerken. Deel 1-3

[p. 184]

Volkslied.

Wien Neerlandsch bloed in de aders vloeit,

Van vreemde smetten vrij,

Wiens hart voor land en koning gloeit,

Verheff' den zang als wij:

Hij stell' met ons, vereend van zin,

Met onbeklemde borst,

Het godgevallig feestlied in

Voor vaderland en vorst.

De Godheid, op haar hemeltroon,

Bezongen en vereerd,

Houdt gunstig ook naar onzen toon

Het heilig oor gekeerd:

[p. 185]

 

Zij geeft het eerst, na 't zalig koor,

 

Dat hooger snaren spant,

 

Het rond en hartig lied gehoor

 

Voor vorst en vaderland.

 

 

 

Stort uit dan, broeders, eens van zin,

 

Dien hoogverhoorden kreet;

 

Hij telt bij God een deugd te min,

 

Die land en vorst vergeet;

 

Hij gloeit voor mensch en broeder niet

 

In de onbewogen borst,

 

Die koel blijft bij gebed en lied

 

Voor vaderland en vorst.

 

 

 

Ons klopt het hart, ons zwelt het bloed,

 

Bij 't rijzen van dien toon:

 

Geen ander klinkt ons vol gemoed,

 

Ons kloppend hart zoo schoon:

 

Hier smelt het eerst, het dierst belang

 

Van allen staat en stand

 

Tot één gevoel in d'eigen zang

 

Voor vorst en vaderland.

[p. 186]

 

Bescherm, o God! bewaak den grond,

 

Waarop onze adem gaat;

 

De plek, waar onze wieg op stond,

 

Waar eens ons graf op staat.

 

Wij smeeken van uw vaderhand,

 

Met diep geroerde borst,

 

Behoud voor 't lieve vaderland,

 

Voor vaderland en vorst.

 

 

 

Bescherm hem, God! bewaak zijn troon,

 

Op duurzaam regt gebouwd;

 

Blink' altoos in ons oog zijn kroon

 

Nog meer door deugd dan goud!

 

Steun Gij den scepter, dien hij torscht,

 

Bestier hem in zijn hand;

 

Beziel, o God! bewaar den vorst,

 

Den vorst en 't vaderland.

 

 

 

Van hier, van hier wat wenschen smeedt

 

Voor een van beide alleen:

 

Voor ons gevoel, in lief en leed,

 

Zijn land en koning één.

[p. 187]

 

Verhoor, o God! zijn aanroep niet,

 

Wie ooit hen scheiden dorst,

 

Maar hoor het één, het eigen lied

 

Voor vaderland en vorst.

 

 

 

Dring' luid, van uit ons feestgedruisch,

 

Die beê uw hemel in:

 

Bewaar den vorst, bewaar zijn huis

 

En ons, zijn huisgezin.

 

Doe nog ons laatst, ons jongst gezang

 

Dien eigen wensch gestand:

 

Bewaar, o God! den koning lang

 

En 't lieve vaderland.