Gezamenlijke dichtwerken. Deel 1-3

[p. 72]

Verjaardag.

Nimmer moêgerende Tijd,

Voerman, die den wagen rijdt

Over bergen en door dalen!
Laat mij, laat mij adem halen:

Waar toch jaagt gij in galop?

Voerman, hou eens even op.

Welk een onafzienbaar end

Hebt gij rustloos afgerend,

Zonder pleistren, zonder poozen,
Over dorens en langs rozen,

Onverdacht op weg en spoor,

Tusschen klip en afgrond door!

[p. 73]

 

Vijfentwintig jaren lang

 

Holt gij met gezweepten gang,

 

En vergeet uw span te stallen,

 

Door wat noodweer overvallen!

 

'k Zit te duislen van d'orkaan...

 

Voerman, leg eens even aan.

 

 

 

Sneller dan een bliksemschicht

 

Snort mij alles voor 't gezigt;

 

Wat zich opdoet aan mijn oogen,

 

Is als rook voorbij gevlogen;

 

Waar ik ginds den blik op sla,

 

Laat ik aanstonds achterna.

 

 

 

Gistren joeg uw dolle vaart

 

Toomloos door een rozengaard,

 

Waar ik bloemen vond te plukken;

 

Maar gij bleeft mij voorwaarts rukken:

 

Ik vertrad den schoonsten knop,

 

En den doren greep ik op.

[p. 74]

 

Toef eens, keer eens, zwenk eens vlug,

 

Voerman, langs uw baan terug:

 

'k Heb op reis zoo veel vergeten,

 

En verloren en versmeten;

 

Hou eens op toch! keer eens weer!

 

Maar gij hoort of keert niet meer.

 

 

 

Waar toch met die drift naar toe?

 

Jaagt gij dan uw rossen moê

 

Om den slagboom te eer te winnen,

 

Waar ons rusten zal beginnen?

 

Waar dan (zeg het) stuit uw draf?

 

En gij antwoordt: ‘Aan het graf.’

 

 

 

Daar, helaas! en daar alleen

 

Loopt dan 't hobblig rijpad heen,

 

Dwars door bui en onweersvlagen;

 

Daar eerst einden pijn en plagen

 

Daar ontsluit de rust de poort...

 

Voerman! rij in Godsnaam voort!