Di koningin fan Skeba, of Salomo syn oue goudfelde in Sambesia

XIX. - Dood fan di koningin.

Di Koningin stuur Numa na di profeet in di Matopaberge, mar alles is ferraai deur Nanna en Numa kom ni terug ni, en word feronderstel fermoor ts wees. Di Koningin befal fan 'n seun en sterf kort daarna. Met haar begrafenis stuur Elihoref di gedenkrol same wat daarmé yndig. Mar di geskrif by Simbabwe ontdek set dit fort.

DI follende oggend froeg kom Klaas fer ons roep, en fertel di laaste Boesman is di nag weg. Een fan hulle moet op 'n maniir los gekom en di ander oek los gemaak hê. Hulle het al ons flys en biltong wat opgehang was weg, en het toen laat fat. Neef Hendrik wou Klaas op hulle spore set en hulle agterfolg, omdat hy meen as ons hulle fry laat dat hulle weer fer hulle pyl en boog sal maak en ons ferradelik by nag kom anfal. Mar Hennie sê: ‘Né wat, ek ken 'n Boesman goed. Hulle sal so fêr loop dat ons hulle nooit weer siin ni.’ En gen een fan ons had lus om ons ferder o'er hulle moeg te maak ni.

Nadat ons koffi gedrink en 'n stukki ge'eet het gaan ons weer na di ingang fan di skatkamers kyk, of daar kans is om dit weer ope te kry. Onderweg sê Henni: ‘Hulle sê nou altyd hulle gaan ergens natoe met 'n halwe hart; mar ek gaan fan morge, soos di Kaffer sê, na di gat toe met twé harte. Myn een hart wil niks met di frotsige plek meer te doen hê ni, en myn ander hart wil daarom ni somar weggaan en di skatte hiir laat bly ni.’

Toen ons daar kom blyk dit duidelik dat daar freselike werk sal wees om di gat weer ope te kry; want grote stukke krans was ingestort en as ons di met dinamiit laat stukkend skiit sal denkelik andere grote stukke weer instort. Sodat ons mar beswaar siin om di werk weer an te fat, en dan was ons dinamiit oek al min. Yndelik find Neef Gideon syn raad byfal, namelik ons moet mar perbeer om terug te gaan op 'n maniir, al was te foet, tot ons by mense kom en hulp kan kry. Mar fan di ontdekking moet ons stil bly en an nimand fertel ni, en dan moet ons fer ons klaar maak en met gereedskap en werkmense genoeg terug kom met 'n grote wa om dan di skatte en gedenkwaardighede uit te haal en fan hiir te ferfoer.

‘Ja,’ sê Henni, ‘dis 'n goeie plan, Oom Gideon; want di ou Boesmanmyd stink al hiir, wi sal nou hiir werk? En dalk kom spook sy nog by ons. Né, dan kom ons liwers weer. Mar hoe sal ons weg kom?’

‘A kyk, Henni,’ sê Neef Hendrik, ‘het jy dan al fergeet wat di ou boesmanmyd fer ons foorspel het, dat hiir sal Olifantsjagters kom wat fer ons sal méneem?’

‘Ja, kyk, ek het regtig ni daaran gedenk ni; en di ou myd het daarom alles waarhyd fertel.’

‘En terwyl ons tog wat moet wag moet ons mar intussen weer di grafkelders ferder ondersoek. En di mummi (fersteende lyk) fan di Koningin moet ons tog seker méneem.’

‘Wat?!’ sê Henni - ‘Ek sal so nooit di lyk same neem op di wa ni. Wat maak daarmé?’

‘Ons kan dit baing duur ferkoop, Henni’ - sê Neef Gideon.

Daarop sê ek toen: ‘Ja, ons moet nou mar enige dage daarfoor neem. Henni wil tog ni weer in di gate gaan ni, dan kan hy mar fer ons wild skiit en kos maak. Neef Gideon en Neef Hendrik met Klaas kan di grafkelders ferder noukeurig ondersoek, en ek sal di rol klaar fertaal. Dis ten minste al fereers werk fer fandag.’ Dit find byfal. So gesê, so gedoen. Mar foor hulle weer in di grafkelders gaan sê ek, hulle moet oplet, di oue mense het 'n maniir gehad om in di onderaardse grafkelders ekspres di nageslag wat dit mog ope maak en ondersoek te misly. Ek het dit gesiin in Egipte en gelees oek. Hulle maak partykeer 'n gang reguit met kamers agter makaar en dan draai uit di gang uit meteen 'n andere gang dwarsweg wat sorgfuldig toegemessel is, sodat jy dit nooit sal merk as jy ni fyn oplet ni. En juis in di fersegelde of weggesteekte fertrekke is di gebalsemde lyke fan di Konings en di skatte ferberge.

Hulle had egter gen lus om di dag alweer in di grafkelders deur te breng ni, en besluit om liwers same te gaan jag terwyl Klaas en ek alleen by di wa bly, en Umsalomi met hulle same gaan om di wild te help dra.

Toen hulle di aand kom, met 'n boel wildsflys, was myn eerste sê: ‘Henni, di rol is nou klaar.’

‘Nou kom, laat ons hoor, want ek is oek al nuwsgirig om di end te hoor.’

‘Ja, mar ons sal eers eet,’ sê Neef Gidion, ‘want ons het almal honger.’

Ons braai toen lekker karmenatjiis an di spit en nadat ons lekker ge'eet het steek ons di pype an en ek begin te lees: -

Daarna werd di huwelik fan Numa met Lalia haastig toebery en feestelik gefiir. En kort na di fees fertrek Numa stilletjiis met 'n klyne lyfwag op 'n gehyme sending na di profeet in di Matopaberge, toegerus met enige persente en met di Koningin haar

[p. 92]

talisman en halsband. Alles werd so stil toebery dat di Koningin en Elihoref gedenk het dat nimand daarfan weet ni. Mar Nonna had alles afgeluister en afgespioeneer en het alles an haar fader fertel, en di had di nag in di lustuin gehyme wagte geset, een waarfan fer Numa en Lalia afgeluister het; hy het bo in di digte boom gesit waaronder hulle sit praat het. So wis Matipa alles wat hulle doen, en hy het al 'n gesantskap fooruit gestuur na di profeet toe met persente om fer hom te fertel fan di knoeiery en om fer Numa in di stilte te laat fermoor.

Toen Numa o'er di tyd weg bly en daar gen taal of tyding fan hom terug kom ni, kry hulle naderhand di gedagte dat hy mar seker fermoor is. Mar Lalia hou an en di Koningin stuur toen weer 'n gehyme gesantskap, wat egter oek sonder enige taal of tyding terug kom, sodat hulle toen seker was dat hy fermoor is. Lalia was toen ontroosbaar en di Koningin en Elihoref merk toen oek dat hulle ferraai is. Mar alles bly nog dood stil.

Enige tyd daarna befal di koningin fan 'n seun, mar dit werd fer di befolking ferborge gehou en fer haal dat Lalia di moeder fan di kind is, hoewel Nonna al di hofgehyme an haar fader ferklap sonder dat imand dit weet. Kort na di befalling sterf di Koningin. Nou moes follens gebruik di lyk gebalsem worde onder toesig fan di Hogepriister Matipa, wat meteen as regeerder moes optré en 'n gesantskap na Egipte moes stuur met di berig en om 'n nuwe koningin te fra en te breng.

Nadat di Koningin haar lyk 40 dage lank gebalsem en 70 dage rou gedrywe was moes follens gebruik di lyk met enige gedenkstukke na di berg Afur ferfoer worde om daar begrawe te worde. Di Hogepriister moes self gaan fer di plegtighyd, mar Mátipa het di frede ni fertrou om nou so lank weg te gaan ni. Daarom wou hy dit an Eihoref opdra, mar hy wyger, omdat hy frees fer ferraad. So fal di lot toen op Abdemon om te gaan, terwyl Mátipa en Elihoref alby agter bly om di ferdeeldhyd en ferraad an alle kante, wat al dag dryg uit te breek.

Ek Elihoref het di gedenkskrif geskrywe en mégestuur met 'n fertroude persoon, om by di lyk fan di ongelukkige KoNingin te berge, terwyl ek self en di ryk in nog ongelukkiger toestand agterbly.

Toen ek ophou sê Henni: ‘Is di rol nou uit? - Nou weet ons nog ni hoe di spul op 'n end gekom het ni.’

‘Ja,’ sê Neef Gideon, ‘mar nou weet ons tog dat dit werkelik di lyk is fan di Koningin fan Skeba, en uit di rol kan ons genoeg siin dat di ryk ten onder gegaan is deur inwendige ferdeeldhyd.’

‘Dis daarom jammer dat ons ni di werkelike ynde weet ni,’ sê Neef Hendrik. En ons was almal 'n bitji onfoldaan.

Meteen fal my iits te binne en ek sê fer hulle: ‘Mar nou denk ek an iits. Ons het mos in di grot onder di kop by Simbabwe by di geraamtes 'n yster kissi gekry met half fermufte papirus-geskrifte in, en Neef Hendrik het dit bewaar. Waar is dit? Altemit is dit di ferfolg daarin.’

Toen kry almal gedagte daarfan. Neef Hendrik gaan dit uithaal, en dadelik siin ek an di letters dat dit diselfde skrywer en uit diselfde tyd was, hoewel erg beskadig. Daarop gaan ons toen lekker slaap indiferstandhouding dat ek di follende dag di orige brok stukke sal fertaal.