Anansi komt naar Nederland

Regelnummers proza verbergen

[p. 40]

Anansi en de zingende ezel

1Ezel had er genoeg van door iedereen te worden uitgelachen omdat hij zo dom was 2en bovendien zo onmuzikaal balkte. Maar hoe kon hij de wereld bewijzen dat hij 3voortreffelijke kwaliteiten bezat?

4Hij piekerde dagenlang, maar hij kwam er niet uit. Bedroefd ging hij onder een boom 5zitten en dacht: ‘Vind ik vandaag geen oplossing, dan emigreer ik naar een land waar 6men respect heeft voor ezels.’

7Plotseling klonk er vanuit de boom een stem: ‘Wat is er aan de hand, Ezel?’ Het was 8Flamingo. Ezel keek omhoog en antwoordde: ‘Wat fijn, eindelijk iemand die zich om 9mij bekommert. Nou kijk, ik zit met een probleem. Ik zou graag mooi willen zingen, 10maar men zegt dat ik alleen lelijk kan balken en lacht me daarom uit. Ezels maken in 11dit land alleen maar narigheid mee, ik ga emigreren.’ ‘Doe niet zo somber,’ 12antwoordde Flamingo, ‘als je een vogel was zou ik je leren fluiten. Maar voor jou heb 13ik een ander voorstel.’ ‘En dat is?’ Ezel spitste zijn oren. ‘Je moet een gitaar kopen, 14dan leer je vanzelf zingen.’ ‘Goed idee!’ riep Ezel, ‘bedankt.’

15Hij sprong op en draafde naar de stad. In de beste muziekwinkel kocht hij een gitaar. 16Toen ging hij weer onder de boom zitten en begon te zingen en te spelen: ‘Hi-ha-ho, 17ik speel op mijn gitaar, raak uw gevoelige snaar, kom hier en luister maar!’ Flamingo 18was echter al verdwenen. ‘Dan ga ik maar voor de mensen zingen,’ besloot Ezel.

19Hij draafde de stad weer in, liep de werkplaats van een timmerman binnen en zong: 20‘Hi-ha-ho, hoe vindt u mijn gitaar? Ik zing een cha-cha-cha, zing mee of luister maar.’ 21De timmerman was echter niet gesteld op ezels. Hij slingerde een stuk hout naar de 22kop van Ezel en schreeuwde: ‘Ga weg, griezel! Je gitaar ziet er mooi uit, maar je 23stem is vreselijk vals!’

24Ezel wist niet hoe gauw hij zich uit de voeten moest maken. Enkele straten verder 25zag hij een geparkeerde taxi, kennelijk wachtend op klanten. ‘De man verveelt zich,’ 26dacht Ezel, ‘ik zal hem een beetje vermaken.’ Hij stelde zich bij het raampje op en

[p. 41]

27begon te zingen: ‘Dag taxi-man, ik ben een ezel met zijn gitaar.’ De taxichauffeur 28keek woest uit het raampje en bulderde: ‘Scheer je weg, domkop! Je gitaar ziet er 29mooi uit, maar je stem lijkt nergens naar. En waarom stoor je me juist nu ik zit uit te 30rusten?’ ‘Ook al ééntje die niet weet wat goed voor hem is,’ mopperde Ezel.

31Terneergeslagen draafde hij naar de haven. Hij tuurde naar de schepen en dacht:

32‘Niemand wil hier naar mijn liederen luisteren. Ze kunnen barsten, ik emigreer en wel 33voorgoed. Een profeet wordt in eigen land niet gewaardeerd. Maar ze zullen later 34van me horen...’ Toevallig kwam er een matroos aangelopen. ‘Hé, een ezel met een 35gitaar! Iets aparts,’ merkte de zeeman vrolijk op. ‘Mag ik de kapitein van je schip 36spreken? Ik wil emigreren,’ zei Ezel. ‘Dat kan, maar zing dan eerst een lied voor me,’ 37antwoordde de matroos. Ezel begon te zingen, maar reeds na de eerste noten hield de 38matroos zijn handen tegen de oren en riep: ‘Wat vals! Nee, jou willen we niet op het 39schip hebben! Vergeet je emigratieplannen maar, stommerd.’

40En daar ging Ezel weer. Al deze mislukkingen werden hem teveel. Dikke tranen 41biggelden over zijn wangen. ‘Wat ben ik toch een pechvogel,’ beklaagde hij zichzelf. 42‘Geen zangsucces en geen kans op emigratie. Een wrede wereld voor iemand die 43alleen maar goed wil doen.’ Kapot van ellende liep hij naar huis.

44Onderweg kwam hij een Melkman tegen die moeizaam zijn, met flessen melk 45beladen, wagen voortduwde. ‘Hé! Ben je zanger geworden?’ vroeg de Melkman. 46Ezel zag nu een lichtpuntje in zijn leven. Opgewekt antwoordde hij: ‘Ja, en ik kan 47heel goed zingen.’ ‘Laat eens horen,’ antwoordde de Melkman, die niemand anders 48dan Anansi was. Deze wilde niet dat men wist wie hij was, anders zou men niets van 49hem kopen, gezien zijn reputatie.

50Ezel begon te zingen, maar zijn stem was al zo schor dat hij nauwelijks goede tonen 51kon voortbrengen. ‘Geef hier die gitaar, dan zal ik wat voor je zingen,’ stelde de 52Melkman voor. ‘Eindelijk eens iemand die mij niet uitscheldt, maar die begrip toont 53voor mijn stem,’ dacht Ezel en hij vond de Melkman meteen sympathiek. De man 54zong: ‘Ezeltje, ezeltje fijn, laat ons vrienden, vrienden zijn!’ Ezel kreeg tranen van 55h ontroering in zijn ogen. Nu had het leven weer zin. Iemand, die voor hem zong en 56die hem vriendelijk behandelde. Maar Anansi zou Anansi niet zijn als hij geen munt

[p. 42]

57sloeg uit de situatie. ‘Weet je wat,’ zei hij, ‘als je voortaan mijn kar trekt, dan zing ik 58elke dag een lied voor je. En ik zal je ook leren zingen en gitaar spelen. Dan zijn wij 59beiden geholpen.’

60Maar Anansi had, ondanks zijn eerste gedachte om Ezel te gebruiken, toch ook 61medelijden met de ongelukkige zanger en wilde hem werkelijk helpen. Ezel vond het 62een prima voorstel en hij ging meteen voor de wagen staan. En zo liepen ze vrolijk 63samen door de stad. Ezel trok de wagen en Anansi zong. De beide vrienden waren al 64gauw overal bekend. En ze deden goede zaken. Iedereen wilde melk kopen van het 65beroemde tweetal.

66Het kwam zelfs zo ver dat ze uitgenodigd werden om voor de televisie op te treden. 67Ook dat werd een groot succes.

68Na hun T.V.-show verdrongen handtekeningen-jagers zich buiten de studio. Ook de 69timmerman was erbij. Hij had een cadeau voor Ezel, namelijk klompen die hij zelf 70had gemaakt. ‘Dan verslijt je je hoeven niet zo vlug,’ zei de timmerman. ‘En als de 71melkwagen gerepareerd moet worden dan doe ik dat gratis,’ zei hij tegen de 72Melkman.

73Ook de taxichauffeur bevond zich onder de bewonderaars. Hij bood het tweetal 74gratis ritten aan voor het geval ze moe zouden worden van het venten.

75En tenslotte was daar ook de matroos. Hij had als cadeau voor het duo een scheepje 76in een fles bij zich. ‘En als je nog eens een reis wilt maken, dan ben je welkom op ons 77schip en je maat mag natuurlijk ook mee,’ verzekerde de matroos.

78Tevreden wandelden de beide helden naar huis. ‘Ik moet je een geheim vertellen,’ zei 79Ezel tegen de Melkman. ‘Een geheim?’ ‘Ja, het was eigenlijk Flamingo die me op het 80idee bracht om een gitaar te kopen. Jammer, dat ik haar nooit meer heb gezien.’

81‘Hier ben ik,’ klonk de stem van Flamingo. Ezel en Melkman keken naar boven en 82daar klapwiekte de vogel. ‘Spring op mijn rug,’ riep Ezel enthousiast, ‘dan trekken 83we samen zingend de stad door.’ Dat vond Flamingo een goed idee.

84‘Weet je,’ fluisterde de Melkman tegen Ezel en Flamingo, ‘de mensen zijn vaak rare 85snijbonen, maar je moet weten hoe je ze moet aanpakken. Dat heb ik in al die jaren 86wel geleerd. Mijn naam is ANANSI.’

[p. 43]