Anansi komt naar Nederland

Regelnummers proza verbergen

[p. 30]

Anansi, de spin, als matroos

1Ma Akuba vond dat Anansi teveel at en te dik werd. Daarom had zij Anansi op dieet 2gezet. Hij mocht maar een halve banaan per dag eten.

3In het begin was Anansi het ermee eens, maar na enige tijd verlangde hij wel naar een 4lekker hapje en zijn gulzig oog viel op de vette haan die Ma Akuba al een hele tijd 5aan het vetmesten was. Anansi wist dat hij niet zomaar aan Ma Akuba kon voorstellen 6de haan voor hem te slachten, dus bedacht hij een list.

7Op zekere dag kwam hij thuis met een bezorgd gezicht. De hele vooravond zat hij te 8piekeren, alsof hij met een ingewikkeld probleem zat. Tenslotte kwam Ma Akuba bij 9hem zitten en vroeg waar hij zo zwaar over zat te tobben. ‘Wel,’ zei Anansi, ‘ik wilde 10je niet lastig vallen met mijn kopzorgen, maar nu je het vraagt, ik heb vandaag een 11jeugdvriend ontmoet, een ouwe gabber van me. Vijftien jaar lang hebben we elkaar 12niet gezien. Hij heeft al die tijd gevaren. Hij kent geen Nederlands meer, hij spreekt 13alleen Engels.’ ‘Ja, maar wat is het probleem dan?’ onderbrak Ma Akuba hem. ‘O ja,’ 14ging Anansi door, ‘hij wil morgenavond op bezoek komen en ik kon onmogelijk 15weigeren. Tenslotte hebben we elkaar vijftien jaar niet gezien.’ ‘Maar waarom zou je 16dan weigeren?’ vroeg Ma Akuba. ‘Je hebt zelf gezegd, dat hij een ouwe gabber van 17je is!’ ‘Dan moeten wij hem zeker schelpen te eten geven; je weet zelf hoe krap we het 18hebben,’ zei Anansi. ‘Wij kunnen die man toch geen honger laten lijden? Tenzij jij, 19zoals je wel vaker doet, goochelt,’ en hij gaf Ma Akuba een duwtje.

20Ma Akuba dacht eventjes na en kwam toen met een oplossing: ‘Weet je Anansi,’ zei 21ze, ‘wij kunnen de haan voor hem slachten.’ Anansi zei aarzelend: ‘Zo aardig vind ik 22mijn vriend nu ook weer niet. Maar als jij het wilt...’ ‘Ach,’ sprak Ma Akuba, ‘ik wil 23dat je een goede beurt maakt.’ ‘Ja, maar er is nog iets waarmee ik zit,’ zei Anansi 24toen. ‘Ik moet morgenavond naar een vergadering en ik weet niet of ik op tijd thuis 25zal zijn om hem te ontvangen. Bovendien heeft hij enkele vreemde gewoonten 26overgehouden van het varen. Ik zei al, hij praat alleen Engels, maar bovendien kan

[p. 31]

27hij niet tegen licht. Dan krijgt hij last van zijn ogen.’ ‘Ik zal hem wel bezig houden 28tot jij er bent. Ik versta wel wat Engels. En wat het licht betreft, ik zal geen licht 29maken in de voorkamer.’ Ma Akuba was in een goede stemming.

30De volgende dag kwam Anansi 's middags even thuis om zich ervan te verzekeren, 31dat Ma Akuba geen verkeerde dingen zou doen, maar vooral om zich ervan te 32overtuigen dat de haan werd klaargemaakt. Vervolgens ging hij naar een vriend en 33leende een matrozenpak.

34Toen het donker was geworden werd er bij het huis van Anansi op de deur geklopt. 35Ma Akuba deed open. Toen zij de vreemdeling in zijn matrozenpak en met een 36donkere bril op zag, ging haar hand automatisch naar het lichtknopje. De matroos 37schrok: ‘No, no, no,’ riep hij, ‘liever geen licht, licht doet mijn ogen pijn.’ ‘Sorry, 38neemt u mij niet kwalijk,’ zei Ma Akuba, ‘ik was het vergeten.’

39Ma Akuba liet de vriend van Anansi in de donkere voorkamer en verbood de 40kinderen daar te komen. Zij verontschuldigde zich voor de afwezigheid van Anansi 41en ging even naar de keuken om wat in te schenken. Zwijgend zat zij daarna toe te 42kijken hoe de zeeman binnen een wip de volle fles wijn, die zij al een hele tijd had 43bewaard, leeg dronk en ze dacht bij zichzelf: je kan zien dat hij een zeeman is.

44Aangezien Anansi lang wegbleef, begon ma Akuba alvast de tafel te dekken. Toen 45zij klaar was nodigde zij de matroos uit te komen eten, maar hij vroeg haar eerst het 46licht in de eetkamer uit te doen. Hij zei: ‘No, no, no, liever geen licht, licht doet mijn 47ogen pijn.’ Ma Akuba verontschuldigde zich voor haar vergeetachtigheid en deed het 48licht in de eetkamer uit.

49Wel, het leek alsof de man in geen jaren had gegeten, hij viel de gebraden haan op 50zo'n manier aan, dat de stukken er letterlijk vanaf vlogen.

51De kinderen van Anansi hadden in het donker alle bewegingen van de matroos 52gadegeslagen en toen zij het schouwspel in de eetkamer zagen, waren enkelen van hen 53daarnaartoegeslopen, hadden zich onder de tafel verscholen, raapten botjes op en 54deden zich daaraan te goed.

55Maar toen zag één van hen de benen van de matroos. Hij rende naar zijn moeder, die 56in de keuken was: ‘Mama,’ riep hij, ‘die man heeft net zulke benen als papa.’ ‘Kom

[p. 32]

57op, weg jullie, heb ik jullie niet gezegd hem niet te storen. Hoe kom je erbij? Vooruit, 58wegwezen!’ Voor Ma Akuba kon vergeten wat de ene zoon had gezegd, kwam een 59andere aanhollen: ‘Die man zijn benen zijn behaard, net als die van papa.’ Nog voor 60Ma Akuba iets kon zeggen kwam een derde binnensnellen: ‘Mama, de winden die de 61man laat, ruiken net als die van papa.’

62Toen kreeg Ma Akuba een verschrikkelijk vermoeden. Zij ging al de vreemde 63gewoonten van de matroos in gedachten na en toen ging er bij haar een licht op. Zij 64greep een brede lat en gaf elk van de jongens een zweep. In een optocht liepen ze 70allemaal naar de eetkamer en Ma Akuba deed het licht aan. De man hield beide armen 71voor zijn gezicht en schreeuwde: ‘No, no, no, liever geen licht, licht doet mijn ogen 72pijn.’ ‘Slaan!’ schreeuwde Ma Akuba de jongens toe, ‘sla maar.’ ‘Licht doet je ogen 73pijn, he? Wel, ik zal je een flink pak slaag op je billen geven!!!’ riep Ma Akuba de 74zogenaamde matroos toe en zij en de jongens gaven Anansi toen een stevig pak slaag. 75Maar Anansi had de haan al opgegeten.

[p. 33]