Anansi komt naar Nederland

Regelnummers proza verbergen

[p. 27]

Anansi, de spin, en Dood

1Op een dag had Anansi niets te doen. Er was geen eten en hij zei tegen Ma Akuba: 2‘Luister eens, ik ga kijken of ik wat te eten kan vinden. Maak alles voor me klaar.’ 3Ma Akuba pakte alles in wat Anansi nodig kon hebben. Ze nam een rugzak, een 4boog, pijlen en vishaken.

5Anansi vertrok en ging diep het bos in. De hele dag liep hij, maar hij vond geen 6eten.

7Net toen hij terug wilde gaan, zag hij een eindje verder in het bos een hut. En zoals 8een oud spreekwoord luidt: ‘Waar rook is, moeten mensen zijn.’

9Anansi liep naar de hut en zag iemand zitten in de deuropening. ‘Hallo,’ riep hij 10hartelijk. De man begroette Anansi: ‘Goeie dag, wat doet U hier?’ Anansi 11antwoordde: ‘Ik ben Anansi. Vanmorgen vroeg ik mijn vrouw om wat dingen voor 12me in te pakken, dan kon ik kijken of ik wat vlees kon vinden om mee naar huis te 13nemen. Maar, zoals U ziet heb ik niets gevonden. Ik sterf van de honger.’ De man 14was gastvrij en nodigde Anansi uit binnen te komen: ‘Blijf niet in de deuropening 15staan, kom erin.’

16Anansi ging naar binnen, ging zitten en herhaalde: ‘Ik sterf van de honger.’ Dood 17vroeg: ‘Weet je niet met wie je spreekt? Weet je wie ik ben?’ Anansi antwoordde: 18‘Nee’ en Dood zei: ‘Wel, ik ben Dood.’ ‘Zo,’ zei Anansi, ‘dus hier woont Dood.’

19‘Ja,’ en Dood vervolgde: ‘Ga maar naar de keuken. Daar zie je gerookt vlees hangen 20boven het fornuis. Neem een stuk en eet. Ik geef je er een beetje water bij, want iets 21anders heb ik niet.’

22Anansi nam een groot stuk van het dijbeen en begon te eten. Dood keek naar hem: 23‘Nou zeg, je bent wel hongerig!’ Anansi zei: ‘Nou en of.’ Hij bleef door eten tot alles 24op was. Dood gaf hem wat water en Anansi dronk het op. Nadat Anansi gedronken 25had, keek hij de hut rond. Dood vroeg: ‘Waarom kijk je zo rond?’ Anansi 26antwoordde: ‘Eén ding zou ik U nog willen vragen.’ ‘En dat is?’ Anansi zei: ‘Ziet U, 27de hele dag heb ik gelopen. Mijn vrouw en kinderen thuis hebben nog niets gegeten.

[p. 28]

28Kunt U me nog een stuk voor hen mee geven?’ Dood was niet gierig: ‘Ja hoor, neem 29maar een stuk.’ Anansi nam zo'n groot stuk dij dat het bijna niet in zijn rugzak paste. 30Maar dat hinderde niet. Hij duwde en propte totdat het erin zat.

31Toen ging hij fluitend en zingend op weg naar huis. Thuisgekomen riep hij: ‘Ma 32Akuba, ik ben thuis. God had medelijden met mij en wees me een plaats waar ik 33voedsel kan vinden.’ Ma Akuba was nieuwsgierig en vroeg: ‘Waar is dat dan?’

34Anansi antwoordde: ‘Midden in het bos. Ik hoef geen werk meer te zoeken want daar 35is altijd voedsel.’ Ma Akuba waarschuwde Anansi geen rare streken uit te halen, maar 36Anansi wuifde haar bezwaren weg met de woorden: ‘Maak je geen zorgen over mij.’ 37Op een ochtend stond Anansi op, maar hij wilde Ma Akuba niet vertellen waar hij 38naar toe ging. Hij nam een kapmes mee om zich een weg door het bos te banen.

39Verder nam hij een meelzak mee, gooide die over zijn schouders en vertrok. Hij liep 40tot hij niet verder kon.

41Toen hij maar niet terug kwam, begon Ma Akuba ongerust te worden: ‘Waar blijft 42Anansi toch zo lang?’

43Intussen kwam Anansi bij de hut waar Dood woonde en keek eerst of er iemand 44thuis was. Hij opende de deur van de keuken, glipte naar binnen, vulde de meelzak 45met vlees en vertrok. Hij dacht: ‘Niemand heeft me gezien, dus wat niet weet, wat 46niet deert.’

47Toen Dood thuis kwam, ging hij de kamer in en verkleedde zich. Daarna liep hij 48naar de keuken. ‘Hee, het lijkt wel alsof er iemand geweest is. Ik dacht, dat ik zoveel 49vlees had, maar er is niet zoveel meer.’ Hij dacht er verder niet over na en begon aan 50zijn maaltijd.

51Een volgende keer deed Anansi hetzelfde en hij kwam telkens terug. Maar op zekere 52dag bleef Dood thuis om de dief op heterdaad te betrappen. Hij wist niet wie het 53vlees wegnam en verstopte zich.

54Het duurde niet lang of hij hoorde iemand komen. Anansi keek rond, maar alles leek 55normaal. De deur was niet afgesloten en hij zag niemand. Hij ging de keuken binnen, 56vulde zijn zak met vlees en gooide hem over zijn schouder.

57Toen hij de hut wilde verlaten pakte Dood hem vast en schreeuwde: ‘Zo, dus jij bent

[p. 29]

58die dief!’ Anansi zei niets, maar sprong plotseling het raam uit. Hij rende het hele 59eind door het bos met Dood vlak achter zich aan.

60Toen Anansi bij de stad kwam keek hij om en zag dat Dood nog steeds achter hem 61aan zat. Hij schreeuwde tegen iedereen: ‘Doe de deuren en ramen dicht. Dood komt 62eraan.’

63Zo volgde Dood Anansi en is sindsdien niet meer weggegaan. Daarom gaat iedereen 64nu dood.