Door de dagen (onder ps. Polleke van Mher)

Allerzielen

Over 't eenzaam stille kerkhof,
langzaam kruipend lijk een slak
zijgt de grauw en killen avond
van den allerzielendag.

Lijk 'n zee van troebel water
hangen nevels in de lucht
en daar 't smokkelweer een klokke
klaagt heur domlend doodsgerucht.

[p. 17]

 

Stille menschen, zwart lijk spoken

 

dwalen langs de graven rond,

 

treurend om hun doode magen

 

diepgedolven in den grond.

 

 

 

Over heel de lengte van het

 

kerkhof, in het mager zand,

 

rond de steenen kruisen staan er

 

duizend keersekens geplant.

 

 

 

Al die lichtjes lijken zieltjes,

 

van de dooden, en die hier

 

komen weenen over hunne

 

pijnen van het vagevier.

 

 

 

Rond het naakte lichaam van den

 

Godmensch, aan het kruishout, ligt

 

een vergulde gloed te spelen

 

van het rosse keerselicht.