Door de dagen (onder ps. Polleke van Mher)

[p. 15]

Vijver

Ongerimpeld ligt de vijver
lijk een meer van kristalijn.
op een zomerachtermiddag
in den gouden zonneschijn.

Harteronde blaren liggen
op het kalme nat gestroeid,
met een witte waterlelie
die gelijk een sterre gloeit.

Weggestoken van de heette,
onder 't hooge oeverriet
kwaakt een kikvorsch somge tonen
van een onheilspellend lied.

Onder 't water, waar het zonlicht,
zich tot op den bodem boort,
schuiven visschen stil en hoekig
staartewiegend, gapend voort.

En van onder wijde wilgen,
met een langgerekt geschree,
komen statig met gekrolden
hals, twee zwanen wit lijk sneeuw.