Door de dagen (onder ps. Polleke van Mher)

[p. 9]

't Oudste

In de winter, twee klein kinders
gaan uit 't beedlen hand in hand,
't oudste draagt wat drooge korsten
brood, geborgen in een mand.

En ze leidt het kleinste zoetkes
wijl z'het droevig-stil beziet,
gaat van huis tot huis doch nievers
waar men iets aan 't koppel biedt.

't Oudste belt nu aan een woning
met versiersels rijk en groot
want hier krijgen z'elken dag een
dikke snee korentenbrood.

Efkes blikt ze op heur zusje...
trekt een roode neusdoek uit
heur zak, zet hem aan den neus der
kleine en zegt haastig ‘snuit’

(Naar 't Fransch.)