Door de dagen (onder ps. Polleke van Mher)

Waker

Deur de straten, in den winter,
gaat een waker op en af
met een horen, een lantaren
en een hoog gepiekte staf.

Diep tot over d'ooren zit hij
in een muts van berenhaar
en om 't lijf een wijden mantel;
en zijn stap klinkt vreemd en zwaar.

Zijn lantaren goeit een ros en
weiflend schijnsel in het rond
en des wakers lange schaduw
wandelt mede langs den grond

In zijn mond houdt hij een pijpke,
waaraan hij gedurig smakt
't lijkt van ver een vurig zielke
wandlend in den winternacht.

Op een straathoek, - in de stilte,
van het leven onbewust -
blaast hij driemaal op zijn horen
en roept luidkeels ‘slaap gerust’