Nagelaatene gedichten

[p. 16]

Lettertuiltje, gevlochten voor mijn neefje, Johan David Herklots, zijn eerste jaar vervullende, den één en dertigsten van Bloeimaand, 1744.

Jongste Wichtje van drie Zoontjes;

Lagchebekje, schoon van leên,

Vol van zoete aanminnigheên,

Op wiens lieve roozekoontjes

Roemen mag de blonde Mei;

Hartestrikje, dat de zinnen
Van uw oud'ren in kan winnen,

Door uw aangenaam gevlei:

Geestig Kindje; aanvallig Jantje,

Speeltuig, vreugde, liefdebaak,

Vrolijkheid, en al 't vermaak

Van uw Broêrtjes, Zoete Mantje,

[p. t.o. 16]

PETRONELLA JOHANNA DE TIMMERMAN,
Gebooren te middelburg den 2 February 1724.
Gestorven te utrecht den 1 May 1786.

[p. 17]

 

Wellust van het huisgezin,

 

Die door al uw kussen, streelen

 

Weet een ijders hart te stelen

 

En te troonen tot uw min:

 

Lenteroosje pas ontloken,

 

Aartig Neefje, gun mij, dat

 

Ik uw wieg en bakermat,

 

Daar Gij nog in ligt gedoken,

 

Met wat geurig meiloof cier,

 

Dat ik op mijn citersnaren

 

Dezen dag van uw verjaren,

 

Met verheugde klanken vier;

 

Dat ik bloemtjes 't zaam mag vlechten,

 

Doorgemengd met jeudig groen,

 

Net schakeere ten festoen,

 

En met zijden lintjes hechten

 

Op uw kruintje: wijl men zag

 

Over viermaal dertien weken

 

Pas uw levenszon aanbreken

 

Met een aangenamen lach.

[p. 18]

 

Toen wierd Gij van vrienden, magen,

 

Blij verwellekoomd in 't licht:

 

Nu word nieuwe vreugd gesticht,

 

Daar een ijder schept behagen

 

In de straaltjes, die Ge spreit,

 

Door de lonkjes van uw oogjes

 

Net gevormd in winkbraauboogjes,

 

Met uw zoete vriend'lijkheid.

 

Want zoo 'k immer aan de trekken

 

(Schoon d'onnoos'le kinderstaat

 

Echter nog niet zeker gaat)

 

Van uw wezen kan ontdekken,

 

Zult Gij 's Vaders wijs Beleid

 

En zijn Deugdenspoor betreden,

 

Uwes Moeders brave zeden

 

Met heur blanke Nedrigheid,

 

Klaar vertoonen en dus weezen

 

Uwen Ouderen tot troost,

 

Zijnde een telg, waar in het kroost

 

Van hun beiden is te leezen.