Nagelaatene gedichten

[p. 9]

Letterloof, gevlochten ten geboortekrans voor mijnen broeder, Hendrik de Timmerman, Zijn 11de jaar vervullende, den 22 van Lentemaand, 1744.

'k Zie uw Jaardag weêr aan 't klimmen,
Broertje lief, uit de Oosterkimmen;

Phebus snijt den evennaar,

In den Ram, die door de baren
Phrixus, om 't gevaar te ontvaren,

Droeg; sints uw Geboortejaar

Heeft de Zonnevlam dit teeken

Ellefmaal met goud bestreken.

[p. 10]

 

'k Heb den Winter stuurs en wreed,

 

Oud en koud, in bont gekleed,

 

Met ijskeeg'len in de lokken,

 

Die het veld met Sneeuw bevloert,

 

Boom en beemd met rijp bepoêrt,

 

Door een windgespan getrokken,

 

Zints reeds ellefmaal gezien

 

Klappertandend henen vliên.

 

 

 

De eed'le Lente, de eer der tijden,

 

Kwam ons ellefmaal verblijden;

 

Opgehuld met mirtengroen,

 

Deedt zij 't Aardrijk jeugdig blozen;

 

Prat op haren Troon van rozen,

 

Draagt ze een geurig bloemfestoen

 

Van Narcis, Hepatikaatjes,

 

Matelief, Aurikulaatjes.

[p. 11]

 

Broertje, hoor mijn zegenbeê,

 

Laat de ledigheid in vreê

 

Rusten op haar loome veeren;

 

Schuw die deugdenmoordharpij:

 

Houd de Naarstigheid op zij,

 

Zoo zal ze u met kunst vereeren,

 

En uit haare volle borst

 

Lesschen uw leerzieken dorst.

 

 

 

Zoek de Deugd in haren Tempel,

 

Daar de Wetenschap den drempel

 

Staag bekleedt: tracht als een bij

 

Wijsheidshonig uit heur boeken

 

Vaak voor uwen Geest te zoeken

 

Vol van Letterlekkernij:

 

Ooft, dat oog en hart kan streelen,

 

Wast in hare Olijfprieelen.