De navolging van Christus

Derde hoofdstuk.
(Dat men nederig moet luisteren naar het Woord Gods, doch dat velen er niet op letten).

1. Hoor dan, mijn zoon, mijne woorden, die zóó zoet zijn, dat zij alle kunst van de wijzen der wereld te boven gaan. De woorden, die Ik zeg, zijn de Geest en het Leven, en kunnen niet beoordeeld worden met menschelijk verstand. Niet om er zich ijdellijk in te verkneuteren moeten zij gebruikt worden, maar in

[p. 118]

stilte aangehoord, en met alle nederigheid en groote liefde moet men hen aannemen.

2. Waarop ik zeide: Zalig, Heer, is de mensch dien Gij wilt leeren en in Uw Wet onderwijzen, opdat hij gelenigd door U worde in de kwade dagen, en hij zich niet verlaten op aarde voel'.

3. Ik, zeide de Heer, heb van den beginne de profeten onderwezen, en tot nu houd Ik niet op, tegen allen te spreken: maar velen zijn doof voor Mijn stem en toonen zich verhard. Zeer velen hooren liever naar de wereld dan naar God, en liever dan Gods welgevallen volgen zij de begeerte huns vleesches. Kleine en tijdelijke dingen spiegelt de wereld hun voor, en met grooten ijver wordt deze gediend: Ik echter beloof het hoogste, het eeuwige, en zie, de harten der menschen blijven er gevoelloos voor. Wie dient en gehoorzaamt Mij in alles met zooveel zorg, als men de wereld en haar heeren dient? Bloos, Sidon, en indien gij vraagt, waarom? zoo hoor: voor een schraal loon wil men wel loopen een heelen weg lang, maar velen willen nauwelijks één voet verzetten, om het eeuwige leven te verwerven. Wat geen waarde heeft, daar jaagt men naar. Om één penning wordt dikwijls schandelijk getwist in rechten en men schrikt er niet van terug, zich dag en nacht te vermoeien voor de onzekere belofte van een zeer klein loon.

4. Maar, o schande, men is traag en aarzelt om zich ook maar een klein beetje in te spannen voor 't onvergankelijke goed, voor de onschatbare belooning, voor de opperste eer en de glorie zonder eind! Bloos dus werkelijk, o luie en klaagzieke knecht, dat die andren meer bereid worden bevonden om in hun verderf te loopen dan gij om het ware Leven te verwerven. Zij hebben meer schik in den ijdelen leugen dan gij in de waarheid. En toch worden die vaak teleurgesteld in

[p. 119]

hun hoop, maar Mijn belofte bedriegt niemand en laat geen die Mij vertrouwt, met leege handen weggaan. Wat Ik beloofd heb, zal Ik geven, wat Ik gezegd heb, zal Ik vervullen, tenminste aan hen, die, tot aan het einde, Mij getrouw zijn gebleven en Mij hebben liefgehad. Ik ben de belooner van alle goede daden, en de sterke instandhouder van alle godvruchtigen.

5. Schrijf Mijne woorden op in uw hart en overdenk ze ijverig: want in den tijd der beproeving zullen zij u zeer te stade komen. Wat gij niet begrijpt, ofschoon gij het leest, dat zal u wel duidelijk worden op den dag, dat Ik kom. Op twee verschillende wijzen pleeg Ik mijn uitverkorenen te bezoeken: n.l. met beproevingen en met troost. En twee lessen lees Ik hun iedren dag: in de eene vaar Ik uit tegen hun ondeugden, in de andre vermaan Ik hen om te groeien in deugd. Wie Mijn woord heeft, maar het versmaadt, die zal merken dat er Iemand is, die op den allerlaatsten dag het Oordeel over hem uitspreekt.

(Gebed om af te smeeken de genade der godsvrucht).

6. Mijn Heer en mijn God, Gij zijt al mijn bezit! En wie ben ik, dat ik tot U durf spreken? Ik ben Uw allerarmste knecht, een verworpene kleine worm, nog veel armer en verachtelijker, dan ik zelf weet en durf zeggen. Herinner U toch, Heer, dat ik niets ben, niets heb, niets vermag. Gij alleen zijt goed, rechtvaardig en heilig: Gij vermoogt alles, geeft alles en vervult alles; en alleen den zondaar laat Gij, zonder iets, staan. Gedenk, hoe Gij barmhartig kunt wezen, en vervul mijn hart met Uwe genade: Gij wilt niet, dat Uwe werken hulpeloos en leeg zullen blijven?

7. Hoe zou ik mijzelf kunnen verdragen in dit ellendige leven, indien Gij mij met Uwe barmhartigheid en genade niet versterktet?

Wend Uw gelaat niet van mij af: wil Uwe verschij-

[p. 120]

ning aan mij niet uitstellen: onttrek Uwe vertroosting niet aan mij, want anders wordt mijne ziel als een aarde zonder besproeiing. Heer, leer mij Uw wil te doen: leer mij, hoe ik verstandig en deemoedig met U verkeeren moet: want Gij zijt mijne wijsheid, Die mij kent en gekend hebt, vóór dat deze wereld bestond, en ik op de wereld werd geboren.