De navolging van Christus

Vierde hoofdstuk.
(Dat de mensch niet te haastig moet zijn in zijn oordeel en dat hij zichzelf niet al te veel gelooven moet).

1. Men moet niet vertrouwen op ieder woord dat gezegd wordt, noch op iedere aandrift van onszelf, maar voorzichtig en lankmoedig moet men alles, wat men vaststellen wil, van te voren naar Gods wil overleggen en regelen. Maar helaas, vaak wordt het slechte gauwer dan het goede van iemand geloofd en gezegd, omdat wij zoo zwak zijn. Wijze menschen echter gelooven niet alles wat gezegd wordt, want zij kennen de menschelijke zwakheid, en hoe die steeds

[p. 36]

afhelt naar het kwade, en, in haar woorden onzeker, zich vaak vergist.

2. Zeer wijs is het, om niet overhaast te handelen, en niet hardnekkig op zijn eigen zin en meening te blijven staan. Ook behoort hier nog toe, dat men niet gaat gelooven wat het den eersten den besten mensch gelieft te zeggen, noch mag men wat men gehoord en geloofd heeft dan onmiddellijk weer blazen in andermans ooren. Neen, pleeg raad met een wijs en gewetensvol man, en probeer liever, op die manier, onder richt te worden door iemand die boven u staat in vroomheid, dan dat gij uw eigen bedenkselen volgt. Een vroom leven maakt iemand wijs naar Gods welgevallen, en in vele dingen ervaren.

Des te deemoediger iemand in zichzelf, en des te onderdaniger hij aan God is, des te wijzer en vredelievender zal hij ook wezen in alles wat hij denkt en doet.