Er kwam een schrikje; ik haalde zwijgend de boekjes op, zette ze in de kast, en pakte toen het stapeltje, waarmee ik begonnen ben in deze klas. En ging die stilzwijgend uitdelen.
De schrik werd groter.
‘Eerste les,’ kommandeerde ik grimmig.
En ik kan niet anders zeggen, of de verdere leesles verliep zonder ongelukken. Achter elkaar door-lezen maar; ieder telkens onverwachts een korte beurt. Het is me zo goed bevallen, dat ik verder, tot vanmorgen toe, niets anders heb laten lezen dan de boekjes die we al gehad hadden. Natuurlik zal het ook wel gekomen zijn door het gevoel van straf-exercitie, dat tijdens dit doorlezen van de ‘oue’ boekjes heerste - maar de lees-uren zijn ten minste houdbaar geweest.
En ik heb voor 't nieuwe halfjaar alvast nog twee nieuwe boekjes. Als nu 'n beetje bijtijds Kraak z'n bestelling kan doen, sta 'k er nog zo kwaad niet voor....