De schadt-kiste der philosophen ende poeten

De Roouerey van Porphyre in Verthooninghe.
Vierde deel.

Eerste vvtcomen.

Vader van Cyprine met Brancille.

Vader.

BRancille comt met my, ick heb v wat te spreken,
Hier in dees eensaem plaets, van't volleck wijt versteken,
T'geen dat ghy nu onlancx deur vrinden hebt versocht,
Heb ick naer uwen wensch tot een goet eynd gebrocht,
Cyprien mijn dochter vroet, die heeft my d'woort gegeuen,
Dat sy in echt en trou met v begert te leuen,
Sy weygerden't in't eerst deur maegdelijcke schaemt,
Sy moeten daer, soo't schijnt, al wat toe sijn gepraemt,
Dus wensch ick v geluck, soo ghy't voor goet wilt houwen.

Brancille als een Borgers soon.

Mijn wtterste begeert is om met haer te trouwen,

Haer minnelijck gesicht heeft my mijn hert doorwont,
De Goden segh ick danck en v van dit verbont,
Geen tijdingh en mocht my ter werelt meer vermaeken,

[p. xlvj]

Dus leyter my doch by, k'bid v voor alle saeken,
Op dat ick haer eens mach onthelsen voor mijn bruyt.

Vader.

Wel aen com gaet met my, ick wensch dat bly geluyt

Hymenus maecken mach, en comen hier ter feesten,
En dat den nacht-vuyl vliet, met alle boose geesten.

PAVSE: Den brandt van achter in verthooningh.

Vierde deel.
Tweede vvtcomen.

Nieuw ghehoude comen wt.

Brancille.

V Goden segh ick danck, met eenen blijden moet,
Dat ghy naer mijnen wensch my geeft den vollen vloet,
Van huysingh, hof en gelt, en tijtelijcke hauen,
En dat ick word gedient van onderworpen slauen,
Maer d'aldergrootste goet, daer ghy my me vereert,
Dat is des mijn Cyprien, die mijnen staet vermeert,
O werde gesellin, by Iuno te gelijcken,
Die oock tot eenen loon den Appel wel mocht strijcken,
Die Paris Venus gaf, om d'minnelijck gelaet,
O mijnen wertsten pant, die in mijn herte staet,
Isser ter werelt iet, t'geen dat ghy mocht bedencken,
Dat immers crijgbaer is, ick wilt v gerne schencken,
Sijt ghy niet wel gedient, gebreckt v knaep oft maert,
Spreckt maer alleen een woort, t'is al voor v bewaert,
De steenen sijn te cout, die ghy hier moet betreden,
Maer seght mijn siel, mijn hert, een dinck wort v gebeden,
Waerom sijt ghy bedroeft, que opent my den keest,
Dat ghy dus treurich gaet, gedurich swaer van geest,
Isser iet quaets in my t'geen dat v mach mishaeghen,
Ick breck't om uwent wil, dus willet vry gewaeghen,
Want alle mijnen lust die hangt aen v vermaeck.

Cyprine.

En belleget v niet man, al ben ick cleyn van spraeck,

Het is soo mijn gewoont, den tijt sal't al doen keeren,
T'geselschap van den man begin ick eerst te leeren,

[p. xlvij]

En oock de nieuwicheyt van v lief ouders huys.

Brancille.

Mijn lief dat anders waer, t'waer my een dobbel cruys,

Ghy sijt nu doch gehout, ghy moet nu met my leuen,
In minnelijck accort my altijt sijn beneuen,
Ghy woont nu in de stadt, dus leert de stedtse wijs,
Leert nu ter feesten gaen, daer ghy costlijcke spijs
Voor melleck, saen en kees, v leuen sult gebruycken,
Gebruyckt nu siluer-werck in plaets van erde cruycken,
Drinckt nu den muscadel en soeten maeluesey
In plaetse van fonteyn en slechte boersche wey,
Toyt v vry costlijck op, v en sal niet gebreken,
Verlaet de boersche wijs, leert leuen ende spreken,
Verlaet v eensaemheyt en druckelijck gesicht,
Singht somtijts een nieuw liet, dat maeckt het herte licht,
Op dat liefd' en den tijt v alles leer verwinnen,
Maer t'wort haest etens tijt, dus laet ons gaen daer binnen.

Vierde deel.
Derde vvtcomen.

Porphyre costelijck gecleet met twee knechten.

Porphyre.

ONs reys is nu volbrocht, groot goet heb ick gekreghen,
Daer ick met vollen lust geheel was toe geneghen,
Alleen om mijn Cyprien te krijgen tot huysvrou,
Die d'ouders gier en vreck, my maeckten al te schou,
Leght hier de maelen neer, k'wed ghy sijt mue gedraegen,
Ick wil van als bescheet aen ons gebuer gaen vraegen,
Hoe't met mijn vader is, en met mijn wertste lief,
Die d'een'ge rust-plaets is van al mijn ongerief,
Gaet clopt daer aen die deur, want hy placht daer te woonen,
Seght dat hy voor v heer hem hier strack comt vertoonen.

Knecht.

Hou comter niemant veur,

Gebuer.

Hoe clopt ghy soo met cracht?

Knecht.

Comt hier eens by mijn heer, hy staet naer v en wacht.

Porphyre.

Gebuerman hoe is't vrint, vind ick v noch in't leuen,

De Goden willen v noch lanck gesontheyt geuen.

Gebeur.

Porphyre sijde ghy't, k'en had v niet gekent,

Wat vremder auontur v nu doch herwaert sent!
T'is sekers wel verkeert, sint dat ghy sijt vertrocken,

[p. xlviij]

Dit's al beter gewaed, als palsters oft pijrocken,
Ghy sijt nu gans en gaer 'nen hupschen joncker fris,

Porphyre.

Ick bid v vrint seght my hoe't met mijn vader is,

En hoe hy hem gehadt heeft om mijn lanck afwesen?

Gebuer.

De maer en is niet goet, die ick daer van sal lesen.

Gebiet v knechten eerst, dat sy't goet draegen in,
En dat sy rusten haer, is't anders uwen sin,
Op dat ghy t'auont meught binnen mijn huys vernachten.

Porphyre

Ick danck v grootelijx, wilt daer voor loon verwachten,

⁺ Gaet henen draecht dit goet in huys, en rust v daer,
Blvst mijn verlangen doch, en segget my in't claer,
Ick merck wel hy is doot, maer hoe is hy gestoruen?

Gebuer.

Eenen haestigen brant heeft hem en t'huys bedoruen,

Sijn schaepen en den knecht sijn oock al me verstickt,
Verslaet v niet soo seer, wat baet dat ghy verschrickt,
Hy heeft nu volle rust in de Elysij velden.

Porphyre.

T'hert keerden om en tom, soo ghy my dit vertelden,

Wat droeuer maer is dat, en is't huys gans te niet?

Gebuer.

Dat men qualijck de plaets, daer't heeft gestaen, nu siet,

V vader heb ick doen op mijnen cost begraeuen.

Porphyre.

Ick wets v grooten danck, en sal v ander gaeuen

Schencken tot eenen loon, voor cost en voor de moyt,
Maer ick moet v noch bat vragen eer't v vernoyt:
Hoe is't doch met Cyprien, is sy noch in weluaeren?

Gebuer.

De ouders hebben haer met Brancil laeten paeren,

⁺ Int stadt een Coopmans soon, sy schijnt nu een Goddin,
Wat blijuen wy hier staen, ick bid v comt wat in,
Al heb ick weynich cost, k'heb altijt wel te drincken.

Porphyre.

Gaet voor, ick volgh v naer, ick moet my wat bedincken,

Dat valt my al te swaer op mijn bedroefde hert,
T'en is niet dan quaey maer, daer ghy me comt te bert,
Nu wou ick dat ick laegh in't diepst der zee verslonden.

Gebuer.

En wenst v selfs geen quaet, laet sullex te vermonden,

Daer isser meer dan sy, op't lant oft in de steen,
West soo mistroostich niet, het wort v doch gebeen,
Ick gaen vast voor naer huys, den cost sal ick bereyden.

Porphyre.

Meyneedighe Cyprien, dit sult ghy noch beschreyden,

Ick die v soo getrou mijn leuen heb gedint,
Is dit den soeten loon voor soo een hertich vrint,
Nu is't met my gedaen, nu ist al moyt verlooren,
Nu wou ick dat ick noyt van moeder waer gebooren,

+ Hy swijght tot dat de knechts binnen sijn.

+ Porphyre verschrickt

[p. xlxix]

T'schijnt datter eenen stock van't hert steckt tegens t'hooft.
My dunckt dat des ontrou mijn sinnen gans berooft,
Nu wel ick gaen in huys, k'en wilder niet af spreken,
Maer morghen eer't wort nacht, sal ick't noch sien te vreken.

PAVSE.