De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier–
AuteursrechtvrijD'beuechten en vermoorden van den Beer in Verthooninghe.
| |
[pagina xxxij]
| |
Och wist ick nu Porphier v jet tot loon te geuen,
En danckbaerheyt, dat ghy my heen het leuen schonckt.
Porphyre.
V minnelijck gesicht lief mijn jonck hert ontfonckt,
Ick ben soo seer verblijt, dit doet my soo beweghen,
Al had ick met gewelt een Coninckrijck vercreghen,
O hemelsche schoonheyt, ô lieffelijcke spraeck,
Mijn eenighe troosters, daer ick soo seer naer haeck,
Hebt doch melijden nu met my v knecht der knechten,
Met v schoonneyt en deught wilt my niet meer beuechten,
Mijn leuen jonck dat gans in uwen dienst versmilt,
Laet toe dat ghy begeert, al t'geen dat mijn hert wilt,
Mits dat het eerlijck sy, t'geen dat ick my wil moyen,
Laet v siel met de mijn t'saem in een lichaem groyen,
En soo ick heb verdient t'uwaerts eenighen loon,
Voor mijnen vroomen dienst soo schenckt my tot een croon
V lanck gewenste trou, die my meer sal verblijen,
Als al den grooten schadt, die in voorleden tijen
Quintus Flaminius tot Roomen binnen bracht,
Die ick (al laegh hy daer) om v by sijn veracht.
Soo niet, soo wil ick hier mijn leuen selfs vercorten,
En met dit selue swert mijn bloet voor v verstorten,
Soo ick onseker blijf, oft ghy my liefde draecht,
Doet my de werelt pijn, en d'leuen my mishaecht,
Cyprine wat seght ghy? met een lachende wesen
Versekert v dienaer, dat ghy hem wilt genesen,
Que lief spreckt doch het woort, geeft my den soeten ja,
Met eenen blijden kus, terwijl ick by v sta.
Cyprine.
Porphyre weest te vreen, v cloeck en lieflijck pleghen
Heeft ouer mijn teer hert nu volle macht gecreghen,
De deught die my van v als heden is gedaen,
Verbint my een voor al v trou te nemen aen,
V min ick dan Porphier, en sweer tot deser vren,
Dat mijn liefd' totter doot t'uwaerts sal blijuen duren,
Te meer om dat ick ken, dat uwen trouwen dinst
Volcomen weerdich is dees cleyn begeerde winst,
Daer ghy volkomen vreught noch eens sult af ontfanghen,
Sonder dat jemant el daer meer derf naer verlanghen,
V geef ick dan mijn hant, leeft nu sonder gepijn,
En ick ontfangh v woort, soo ghy ontfanckt het mijn.
Porphyre.
O lanck gewenste vur, ô woort seer groot van crachten,
Dat al mijn droef gelaet, op staenden voet doet smachten.
| |
[pagina xxxiij]
| |
Dat mijn hert, sin en le'en die waeren wt-getęrt,
Van dees mijn Medea tesaemen weer vergęrt,
In sijn volcomen cracht, alst ouer lanck te voren
Was, eer den minne-godt in my den brant quam schoren,
Mijn siel, lichaem en hert, dit sweer ick by de go'en,
En al wat ick vermach, stel ick tot v gebo'en,
Alleen begeer ick raet, een dinck lief wilt my seggen,
Hoe wy al ons besteck te werreck sullen leggen,
Mits ick v ouders ken, begerich naer groot goet,
En dat op v mijn hert sy altijt draeghen moet,
Hoe sal ick schamel knecht, sonder met my te gecken,
Ons lief beloofde trou, hen doruen recht ontdecken?
Cyprine.
Dit is den meesten noot, dit is het swaerste stuck.
Porphyre.
De blijschap was te groot, daer volght terstont wer druck.
Cyprine.
Dees saeck dient rijpen raet, die ons den tijt sal leeren,
Porphyre.
Dit stuck dient stout bestaen, het is een stuck met eeren.
Cyprine.
T'is eerlijck dat is waer? dat daer alleen aen honck,
T'is d'ouders wt t'gedacht, dat sy eens waeren jonck,
En dat dickwils valt mis deur onbedachte curen,
Dat can lanckmoedicheyt ten besten wel wt-vuren,
Daerom verwacht den tijt, doet nu naer mijnen raet.
Porphyre.
Maer wat schaeyt doch versocht, wat dunckt v waert soo quaet,
Dat ick mijn vader grijs saech tot des saeck te wennen,
Dat hy v ouders gaef recht wt dit stuck te kennen,
Hoe dat ick v verlost heb wt der beeren poot,
Daer niemant tot behulp en was als ick in noot,
Dies ick van v versocht v liefde tot vergelden,
Waer op ghy uwen wil in v lief ouders stelden,
En dat ick duysent d'oon om v afwesen sterf,
Soo lanck als ick mijn vreught, sijn lieue dochter derf,
Dat hy v vader bidt, dat hy wil sijn behouder
Van my sijn eenich kint, den stock van sijnen ouder,
Waer dat niet alder best, seght doch mijn wertste bruyt?
Cyprine.
Dien raet die is seer goet, dies ick hem me besluyt,
Maer laet ons eerst gaen doen de Goden offerhande,
Mijn trou, mijn hert, mijn siel die laet ick v te pande.
| |
[pagina xxxiiij]
| |
PAVSE. | |
Tvveede deel.
| |
Tvvede deel.
| |
[pagina xxxv]
| |
Wel vader sijt ghy daer, hoe is de saeck geluckt?
Ick sien't wt v gesicht, g'en cont het niet bedecken.
Vader.
Ia soon, t'is soo ick seyd, dat sy met d'erme gecken,
Sy hielen vast den spodt, soo ickt hen dienden aen,
Als eenen ermen sodt soo lieten sy my staen,
En seyden, seght Porphier dat hy hem wel sal lijen
Met een'ghe deerne slecht, die haeckt naer sijn soet vrijen,
Maer mits hy ons Cyprien heeft van den beer verlost,
Wilt hy daer voor een cleet, hy'n is niet wel gedost,
Oft eenen herders rock, die sal hem licht geworden,
Porphyre.
Die sou ick cappen cleyn, oft met mijn voeten torden,
Nu vader gaet naer huys, laet my hier op de waeck,
Des opgeblaesen daet die sal noch roepen vraeck,
Den tijt can alle dinck wel anders om doen draeyen,
Vader.
Que soon wilt op dit stuck v wijselijck beraeyen,
En nemt soo licht geen vraeck, verdult is d'beste goet.
Verduldich moet ick sijn, al ligh ick inden gloet.
Sijt ghy't, seght Nemesis, oft ghy helsche goddinnen,
Oft ghy Harpijen dry, die my berooft van sinnen,
En van mijn soete rust, by daegh en oock by nacht?
Ghy sijt het Cupido, die thoont v blinde cracht,
Wat baet Lucina nou v hulpe lanck te vooren,
Die ghy mijn moeder boeyt, als ick eerst wert gebooren,
Nu ick mits druck en rou mijn eyghen leuen haet.
Lathesis spint doch ras, Atropos breckt den draet,
Mercuri leyt my tot den Charon out van jaren,
Dat hy my Acheron en Styx laet ouer-varen,
Op dat ick drincken mach wt Lethes droeuen vliet,
Die elck vergeten doet het tijtelijck verdriet,
Tot een eewighe rust inde Elysij velde,
Schickt my ô Goden daer onder de vrome helden,
T'is lanck genoech geleeft in onrust en geuaer.
Cyprine.
Porphyre wat is v?
Porphyre
O liefste sijt ghy daer,
Ga naar margenoot+ My dunckt mijn hert dat breckt, dat ick dus word verstooten,
Cyprine.
Wat is v doch misschiet, que willet my ontblooten,
Op dat ick helpen mach v lijden draeghen vrindt.
Porphyre.
V ouders sijn op't goet vermetelijck verblindt,
En houden recht den spot met mijnen ouden vader,
Sy lieten hem staen sien sonder te roepen naeder,
En seggen, heb ick v eens voor den beer beschermt,
| |
[pagina xxxvj]
| |
Soo schicken sy my toe een cleet dat my verwermt,
Oft eenen nieuwen rock, om schaepen me te hoeden,
Des spijtighe antwoord die doet my schier verwoeden,
Ten sy ô wertste lief, dat ghy my stelt te vreen.
Cyprine.
Que stilt v gramschap doch, Porphier t'wort v gebeen,
K'en sal aen woort, aen trou, noch aen beloft niet falen,
Ick bid v nemt gedult, al dunckt het v lanck dralen,
T'sal al sijn t'uwet baet, dat sweer ick by Iupien.
Porphyre.
Ick weet ons bet'ren raet, wilt ghy't laeten geschien,
Lief t'is doch in v macht, hen daer te bedwinghen,
Ick bid v blust den brant, sy sullen anders singhen,
Oft comt treckt met my deur, wat pas ick op hen gelt.
Cyprine.
Wat's dit Porphier? wel hoe; schaemt v dat ghy't vertelt?
Sou ick mijns ouders plicht, oft mijn eer moeten deruen,
O neen, van uwer hant wil ick noch lieuer steruen,
Siet daer, doorwont die borst, soo ghy den beer doorstaeckt,
K'heb lieuer dat de doot dan d'oneer my genaeckt,
Versoeckt doch sullex niet, oft liefde sou vercouwen,
En ick sou meer voor v als voor de beren grouwen,
Ick ken't, mijn ouders sijn in giericheyt te wijs,
Maer weet ghy wel dat sy out, cout sijn ende grijs,
En wy twee jonghe lien, wy connen tijt verbeyen.
Porphyre.
Lief tegens uwen danck wil ick v niet verleyen,
Maer och lacen ick ducht al voor ander belet,
Soo ghy my op de doot van v ouders wt-set,
Sy sullen v nu sien een ander aen te preken,
Om des beloofde trou wt uwen sin te steken,
En houden v voorts aen by haerliens cort in huys,
Och lief soo is ons liefd' min t'achten als een gruys,
Al onsen soeten cout, t'dansen en t'samen comen
Dat wort soo wel aen my, als aen v gans benomen,
K'en had beter in't minst van d'aensoeck niet geruert.
Cyprine.
Seght my wat worter soet, dat eersten niet en suert?
Porphyre.
Mijn hert al t'geen dat suert, en soet al niet ten lesten,
Cyprine.
Ghy keert het al in't quaet, en ick hop't al ten besten,
Porphyre.
Oft sy v met gewelt een ander dronghen aen,
Cyprine.
K'sal seggen neen geensins, k'heb reyn beloft gedaen,
Porphyre.
Sou ick mijn toeverlaet daer-op dan moghen gronden?
Cyprine.
Ia ghy, nu niet alleen, maer vvel tot alle stonden,
Mijn woort dat blijft tot dat ick wt de werelt schey.
Porphyre.
Soo stel ick't al te coop, mijn schapen en mijn wey,
| |
[pagina xxxvij]
| |
Ick wil ter zee een reys om uwent wil gaen waeghen,
Oft ick eenich gewin van elders mocht me draeghen,
Nu ick immers bemerck, dat t'gelt hier maeckt den man,
Op dat het goet mach doen, dat liefde niet en can,
Niet dat ick dat begeer voor ons om op te leuen,
Als't gelt v heeft gecocht, sal ick't den armen geuen,
Want t'gelt en acht ick niet, k'acht eendracht, vreught en rust,
Comt hier mijn wertste schadt, op dat ghy noch eens cust
De geen die ljf en bloet om v gaet auonturen,
T'is al om uwent wil, en wilt v niet beruren,
Maer hout v aen v woort, dat bid ick v voor al.
Cyprine.
De Goden willen v hoeden voor ongeual,
Maer t'waer my wel soo lief, wout ghy te lande blijuen,
Want dat u iet misquaem, ick sou my selfs ontlijuen,
Wilt v te deegh beraen, eer dat ghy sulcx begint.
Porphyre.
K'betrou my op de Go'en, en op den goeden wint,
Denckt vry, waer dat ick reys, k'sal altijt naer v haecken,
Bidt somtijt voor v kneckt, als ghy light in nacht waecken.
Cyprine.
Och arm bedroefde weu, die nu blijft sonder troost,
Porphyre ghy draeght me, mijn hert, t'sy west oft oost,
Nu ick mach gaen naer huys, en veghen af mijn traenen,
Mijn ouders sullen my haest van't aensoeck vermaenen,
Maer ick moet houden my in alles seer geveyst,
Terwijl den wertsten boel de wuste zee door-reyst.
PAVSE. |