|
| |
| |
| |
Refereyn.
LIchtvaerdelijck verwaent, menigh yet onderwint
Sonder uyt comst te sien van't gheen dat hy begint
Vertwijfelt onbedacht met sinnen onghebonden
Ghelijck de Reusen wreed', deur moedigheydt verblindt
Deden ten and'ren tijd', die hertneckigh bestonden
Te beklimmen d'Hemel, ende in s'werelds ronden
Niet wesende gherust, passende op niemand'
Dies Iupiter onstelt, sijn blixem heeft ghesonden
Sijnen scepter op hieff, den welcken vierigh brand'
Om de sulcke, als haer, noch te helpen tot schand'
Soo't gheschieden Phaeton, die voerden Phebum waghen
Te hooghe inde lucht, gheen mercken nam op 'tland
Icarus des ghelijck, hebbende groote behaghen
Inde vermetenheyt, meenende in dien daghen
Sijnes Vaders vernuft t'beschamen dit ghelooft
Dese werden ghetreft met onghelucken plaghen
Die naeckt leed die opstaen, teghen haer ouer-hooft.
GHeen sekerder grondvest isser onder ons allen
Dan dat de dinghen hoogh, moeten dalen en vallen
De op gheblasen, oock, bersten t'haerder oneeren
Hoe nijdich Iuno was, Iae bitterder als gallen
Ouer d'eenvoud'ghe schoon, Io die socht te deeren
Deur Argus hondert oogh, daer baten gheen verweeren
Doen Mercurius quam midts veel breeder onthiet
Vant men hem haest hooftloos, als meerder comt moet keeren
Minder te rugg 't is soo, wel duysent mael gheschiedt
Al dorst teghens Atlas nauwelijck eenen siet
Steken een vingher uyt, hoe is het doch vergaen
Soo haest Perseus quam raeckten hy int verdriet
Ont wesent, en men sagh niet dan eenen bergh'staen
Hoe veel weers achelous met liste heeft ghedaen
Om Dianira reyn d'schoeder is hem berooft
Van Hercules alleen, schaemte tasten hem aen
Die naeckt leed die opstaen, teghen haer ouer-hooft.
| |
| |
WAt is de wijsheyt al, ofte beroomde macht
Die op haer seluen staet, en anders gheene acht
Niet, de wijle dat doch, alle dingen verheuen
Werden deerlijck gheperst, spottelijcken belacht
Let eens met sinen rijp, opde wercken bedreuen
By Arachne die woud', teghens Pallas eel weven
Bedrieghende hars selfs, most groote ellend' smaken
Werdt noch als fenijn-beest, ghemydet in dit leuen
De Pyeredes vernuft, wilden eertijdts oock maken
Van haer self haer selfs groot, vaerdigh sijnde ind' kaken
Deur der Musen kenniss', en Minerua sy zijn
Veronwaerdighet all', ende haer gingh ghenaken
Der Axsteren ghedant, Aiax verstaet wel mijn
Die teghens Vlisses, rechten in elckx aenschijn
Om d'wap'nen Achille, reden heeft hem verdooft
Viel in siin eyghen swaerd' al waert dubbele pijn
Die naeckt leed, die opstaen, teghen haer ouer-hooft.
| |
Prince.
VAnden beginne aen, is soo gheweest den loop
Als d'cop'ren wereldt quam, met de ydele hoop
D'ysere vervult heeft gier'ghe eergierigheydt
Elck toogh om't langhste eynd', het gingh eerst aenden knoop
Doen Coningh Midas stond', ten oordele bereydt
Tussen Apollo vroed', en Pan met onbescheyd
Waer ouerd'een ontfingh' voor 'tonrecht Ezels ooren
D'ander schand' die noch leeft, nae volght 't quade beleyd
Trampsaligh' ongheluck quam hastelijck te vooren
Nessus den veerman coen, die Alcmena soon gingh stooren
d'Welcken hem treften seer, soo als Entellas dede
Daris romigh ghemoed' Prinsch', noch meerder wilt hooren
Van Turnus seer vermaerd' vol trofsheydt, niet min wrede
Die noyt gheweken hadd in krijghs handel een schrede
Welcken Aneas d'wangh' onder de knye, heeft gheklooft
'Thert, en ter doot ghewond' hoe wel hy 't noode lede
Die naeckt leed, die opstaen, teghen haer ouerhooft.
Verbrught onduchd'
Iacob Verbrugghe
|
|
Auteursrechtvrij