|
| |
| |
| |
Refereyn.
T'Is een bequame saeck, daer het volck vol eendracht,,
En op Licurgus wet, daghelijckx nemen acht,,
Soo den wijsen Philosooph, Aristoles ons leert,,
Malcander liefd' betoont, yder doch nae sijn macht,,
Hulpe doet in aenstoot, met vierighe begeert,,
Ende met een verbont, malcander lieff' lijck eert,,
Yder hem doch vermeert, jae met hert tongh' en mont,,
Als Tiberius Grachus die lieuer was verteert,,
Van d'wormen gheheel, en tot aerde terstont,,
Eer hy sijn deuch'lijck hert, in ondeuchde verbont,,
Doch lieuer onghesont, als Plutarchus maeckt bekent,,
Volgende Cicero nae, gheleerd'lijck goet ront,,
En gherechtigh te sijn mede als Troianus jent,,
Ofte als Augustus, Fortimeus present,,
Lieuer soude torment, lijden aen den lichaem,,
Waer door yder met vreuchd', hem nu te seggen went,,
Want een deughdsamigh hert, maeckt heer'lijck d'mensch sijn faem.
WAnt een deughd'samigh hert, is voor de mensch seer goet,,
Daerom van ghelijck doch teghen wordelijck doet,,
Hoort met wat klouck ghemoet, Ouidius beschrijft all,,
Van Philemon end' Baucis, gheneghentheden vroet,,
Oock Antonius Secundus had noyt ongheval,,
Of pijne des lichaems, Pontanus int ghetal,,
Voelde niet al viel hy sijn lichaems hoochde,,
Al de schepen van Charthago groot end' smal,,
Cond' Strabo sien uyt Cicilien hy oochde,,
Den asem van Alexander Magni haer toochde,,
Als soeten Balsem doch desghelijckx menich fout,,
Den Philosooph Thimon sulckx mede ghedoochde,,
Tot den vuyt eynde blijft stantvastigh en aenschout,,
Met wat een yver groot de Indiaensche ghetrout,,
Soo ons duijdelijck ontfout Valerius sonder blaem,,
Wanneerder een sterft, dander niet op en hout,,
Want een deughd'samigh hert, maeckt heerlijck d'mensch sijn faem.
| |
| |
DEn Mensch werdt daghelijckx, nu ter tijt voor gheset,,
Menigh exempel vremt, van dies als mer oplet,,
Want seer weynich hy gheniet, van zijn 's leuens tijt,,
Hier om wenschte Targicus te sijn verplet,,
Ganslijck 'tsijne end' alle menschen 'tleuen quijt,,
Euripides nemende merck dit seeker sijt,,
Seyde met weenen ô mensch vol ghebreken,,
Al v saeken die ghy hier aenrecht met grooter vlijt,,
Sijn wert by kinderspel, oft sotticheyt geleken,,
Want als wy het insien, d'ellend' daer wy insteken,,
Soo Heropilus ons doet weten met kloeck verstant,,
Hier aff Plutarchus doch mede gaedt spreken,,
End' Plinius gheleerd'lijck schrijft met sijn hant,,
Siende s'menschen natuere soo vol schant,,
Maeckten groot beclach ouer d'menschen grusaem,,
Waer deur Dephile Philosooph my doet seggen want,,
Want een deughdsamigh hert, maeckt heerlick d'mensch sijn faem,,
| |
Prince.
PRincen d' Vader kan sijn kindt, niet beter besteden,,
Dan 't soecken goedt onderwijs, in deuchd'lijck seden,,
Soo Marcus Aurelius, ons kloecklijck betoont,,
Want 't wel leuen passeert, dickwils met goed' reden,,
Ghelijck d'sonne de maen passeert en verschoont,,
Want 'tverdurven verstant, 't lichaem vlees'lijck loont,,
Soo dat het noot is dat het 'tleuen verdwijne,,
Maer door d'wetenheyt crijchmen, een naem ghekroont,,
D'op voedinghe des lichaems is al crancken schijne,,
By d'opvoestren des geest want arbeyt en pijne,,
Seyt Marcus Varro wilt doch geen tijt versuijmen,,
'V swackheyt beproeft, ellendigh dus te sijne,,
Want alsmen 'tverstandt heeft, seyt Bias moetmen ruijmen,,
Weet ghy niet seyt Socrates, van 'leuens costuijmen,,
Is Gouts-bloomkens doch tot Pelgrimage bequaem,,
Wt Ionsten Begrepen is verlaet d'sachte pluymen,,
Want een deughsamigh hert, maeckt heerlick d'mensch sijn faem,,
Pieter Crynen verveen Vaendregh van de Goudts Blomen VVt, Ionsten, begrepen,,
Nae Winter Somer.
|
|
Auteursrechtvrij