De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 279]

Nievw liedeken op de wyse;
Een vincxken goet van reynder aert.

VErscheyden venijn en cracht,, heeft

Cupido inden Aerd'
Soo t' kennen pijlen en macht,, gheeft
Ghy lacht, steeckt met den staert:
T'is aen Dido gebleecken,, wel
Dien van haer is gheweecken,, fel
AEneas loos van treecken,, snel
Sijn in't aencomen soet
Maer nae bitter als roet.

VVie soude v verschoonen,, doch

Die dies proufden niemant,
Apollo selff moet thoonen,, noch
V onbluslicken brant.
Schiilla die heeft bewesen,, deuchd'
Minos in haer gepresen,, Ieuchd'
Meenden t'haren genesen,, vreuchd',
T'viel onder d'hant verdriet
Eerloos hy haer verliet.

VVeynige noch bedancken,, v

Deur d'ongestadigheyd'
Druckigh gelijck den krancken,, nu
Beaughst sijnde verleyd'
Deur den vegulden schichte,, root
VVesende van gewichte,, groot
Met twelck ghy int' gesichte,, schoot
Ariadne de Maeght
Deur Theseum belaeght.

Gheen geduerige blijschap,, is

In v den looden pijl.
Brenght min heet tot partijsschap,, is
Daer is geen vaste stijl:
VVaer is Phoebus bedroefden,, schijn
VVelcke om Daphne proefde,, pijn
O oft ghy eens vertoefde,, mijn
VVas het geroop end' hoop
Doch te vergheefs den loop.

Prince.

Goden ende Godinnen,, hier

Minnende desgelijcks
Sijn geracket met der minne vier
Beyde arme en rijck
VVanneer ghy d'ongehuijde,, slaet
Meesterije noch cruijde,, baet
Prins hoet somtijts haerluijde,, gaet
Als 't ghingh Medea d'vrouw'
Die Iason deed' ontrouw'.

I. Adriaensz Schoon Schast-Meester

Diet Al Verschoont.