De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier– Auteursrechtvrij
[pagina 277]
| |
Refereyn.
HOe wonderlijcken heeft Prometheus de dinghen
Vernuftelijck geuoucht, ende cunnen voortbringhen,
Ga naar margenoot+ Vyt een clomp ongeschickt, en hoop verwerret seer,
Gewesent en gemaeckt alleen deur sijn gehingen
Al watter is, off was, off sal sijn emmermeer
Met leuende Asem begaeft de scheps'len teer;
Doch gheen soo onreed'lijck, ten weet nae sijnen aert
Ga naar margenoot+ T'vergelden de weldaed', hem geschiedet wel eer
Het Oyevaerken Iongh sijn Ouders wel bejaert
Alsoo sy deden hem, doet het gheen moeyten spaert
T'is tot Romen geschied dat d'Moeder lagh gevangen;
De Dochter doen gedacht, hoe de hare welvaert
Van haer gecommen was, die daer zat als den bangen
Dagelijcks derwaerts tradt, doch met betraende wangen,
Haer gevende de borst uyt wille goedertieren,
Waerdeur sy gewiss'lijck haer leuen gingh verlangen
Natuerlijcke, Liefd' Trouw' dient wel beyd' mensch en dieren.
AL ist Kouckoucxken nu, van vele seer veracht,
Ten heeft daeromme noyt, eyt quaets te werck gebracht;
Maer voelende 't gebreck sijns natuers heel te deghen,
Die de Ionghskens te broen deur coude, heeft gheen macht
Daerom d'Eeyerkens gaet ander Vog'len opdregen:
Ga naar margenoot+ Leerende die verarmt hier en in alle wegen
d'Kindren te draghen op, machtiger die't vermogen,
Hoe wel de Pellicaen geensins en laet verlegen
Maer salft end' reynight sijn Ionghskens uyt meedogen
Ga naar margenoot+ Met 't aldersuijverst bloet uyt sijnder borst gesogen,
En dat Glaucus de visch siend' aen strangh den vijand
In Marcelien daer sijn Ionghskens sijn getogen,
Die wederom inslickt berght by sijn ingewandt,
T'en is niet minder doch dat men sagh inden brand'
Van Troijen Aeneam egeene moijte vieren,
Ga naar margenoot+ Drouch sijn Vader daer uyt, nam Wijff en Kind' by d'hand'
Natuerlijcke Liefd' Trouw', dient wel beyd' mensch en dieren.
| |
[pagina 278]
| |
MEt wat jonstiger treck sietmen t'Swalmken swack
Vatst'ren met neersticheyt de Ionghskens onder d'aecken
Van 't ouste tot de jonghst, nae regel haer gestelt.
Ga naar margenoot+ Als den kraenvogel vlieght, mijdt s'winters ongemack,
Nae Africa hy neemt, een uijtden hoop getelt
Ten Voerman op die reys, diese den pad' vermelt
En sorch-vuldelijck wijst, om gheen druck te genieten,
Stellen een op d'wacht oock, die melt dat t'haer al gelt,
Als hy yemant verneemt hoort spreecken ofte schieten
Den Delphijn ijvert soo deur des natuers onthieten
Dat hy sijn jonghen volcht, gevangen, hen onthaelt,
Maer wat stantvast'ger daet sachmen sonder verdrieten
Carthagoos Conninck Dido deur liefd'bepaelt
Toonen by haeren tijd' die nu al is gedaelt,
Ga naar margenoot+ Dardanus eel geslacht, vol deuchd'lijcke manieren
Nam Alcainum aen met die waren verdwaelt
Natuerlijcke Liefd' Trouw', dient wel beyd' mensch en dieren.
| |
Prince.MEn leest van eenen Leuwe Princen hier doch op let
Gevangen en omringht, belistight in een net
Deur des Iagers vernuft, en hoe daer is gecomen
Eeen Muijsken teer van cracht, twelck hem weer heeft ontset
T'welck hy deur die verdienst, ten voorbeelde den vromen
Wederomm' deed' ontslagh, in genaed' heeft genomen.
Wat dunckt v vande Bije, die gestadigh arbeyt
Int sijne Conninghs huijs sonder moijten te schromen
Het is een spiegel dat, elck gemeynt met bescheyt
Moet bevord'ren 't proffijt van sijne Ov'righeyt
De Bye-moeder nu daer en tegens behoet
Bewaert ende verwermt t'geswerm met wijs beleyt:
Ten teycken, dat alsoo elck overhooft doen moet
d'Ondersaten gelijck des Somers 't heel gebroet,
Dat onder d'Hemel is, in sonderheyt de Mieren
Die welbedacht voorsien, d'wonnigh' van alle goet
Natuerlijcke Liefd' Trouw' dient wel beyd mensch en dieren.
|
|