|
| |
| |
| |
Refereyn.
PItagoras wijsheyt niet om duergronden
Heeft ghesoght den loop des menschens leuens eendrachtigh,
Berispende het quaet tot allen stonden
Meest die inde oncuijsheyt waren beuonden,
Daer duer dat meest vergaet de ghesontheyt crachtich,
Berispende sulcke menschen met woorden clachtich,
Hemlieden leerende om sulck quaet genesen
Die dorperheden laeten wesende voordachtigh
Heeft de ootmoedicheydt der vrauwen seer ghepresen,
Haerlieden cieraet aflegghen en simpel wesen,
Want deur vutwendicheyt treckt meest duer desen,
Deur welcke leeringhe veele vrauwen reene
Die eerlijck ghenampt wilden sijn, in t'herte cleene,
Dienden Iuno verlatende vutwendighe praght,
Inden tempele al sonder vutscheene,
Want duer de maeticheydt ghevoet wort des leuens maght.
WIllende van de ghesondheydt der sielen spreken,
De welcke alle dinghen te bouen gaet,
Niet gheuende den buck alle sijn ghebreken
Deur de gulsicheydt wort de deught versteken,
Verghetentheydt ende oock des Landts veraet,
Huusekiuinghe dan d'een den anderen slaet,
Dat rijst wt de onmaeticheydt sonder draelen,
Daerom sult aensien den tijt die voor v staet,
Naerst God de waerhydt eeren moet met soeter taelen,
Dat bringht den mensche by Gode sonder faelen,
Aflegghende d'hoouerdicheydt sijn onbeladen,
Wyselijck wandelen in alle paelen,
Gheen dwalinghe hooren de simpel beraden,
De clapaerts verworpen end' oock haer daden,
Alle dinghen met maet soo hebt ghy wel ghewraght,
De ootmoedighe menschen wilt niet versmaden.
Want deur de maeticheydt ghevoet wort des leuens maght.
| |
| |
VAlerius vertelt ons groote vriendtschap oprecht,
Van twee Pictagoras discipelen goet;
Damon gheuanghen liet sijn gheselle slecht,
t'Verandwoorden sijns wedercoms als ghetrauwe knecht,
Belouende hem te lossen in haestigher spoet,
Gaende sijns huys bereeden met vry ghemoet,
Keerende op dien tijt, om sijn gheselle spaeren
Om voor hem te steruen, ende sturten sijn bloet:
Deur die ghetrauwicheydt wilde met hun paeren,
Dionisius, ontslaende wt doots beswaeren,
D'ees twee, willende oock met hun steruen en leuen.
Sulcke ghetrauwicheydt mach men wel verclaeren
Die soo ghecnoght sijn, deur de liefde ghedreuen,
En dus ghetrauwe wandelen worden verheuen,
Maeticheydt in als ghebruckende dagh ende naght,
Het quaet laeten soo de wijse hebben ghescreuen,
Want deur de maeticheydt gevoet wort des leuens maght.
| |
Prince.
EPicurus beschrijft te wesen eerbaer saken,
De blijde armoede wilt het verstant vaeten,
Te vreden wesen met t'zijn', en blijdelick waken,
Soo wandelen niet begheeren 'twijst te maken
Om het tijdelick goet met t'sweerelts staeten,
Voor den ghierighen Luttel, nochtans moet al laeten,
Maer wijsheyt begheeren daer veel an is gheleghen,
Sal eerlick wandelen tamelijck met maeten
Naer 'trecht der natueren begaest met Gods seghen
Sal nummermeer aerm' sijn gaende rechte weghen,
Vredelijcke wandelinghe doet deught vermeeren,
In als maeticheydt houdt soo de wijse pleghen,
Want dronckenschap, schoone vrauwen bringht int verseeren,
Brasserien doet den mensche van wijsheyt keeren,
Worden soo ten lasten van alle man misaght
Deur de onmaeticheydt die sy ander leeren,
Want deur de maeticheydt ghevoet wort des leuens maght:
Den Meester leerd
Myn vverck is Hemelick.
|
|
Auteursrechtvrij