Refereyn.
OM leeringhe van de Philosophen te verwachten,
Siende dat de menschen haer gheluckich achten,
Die met scatten, en swerelts eer, sijn verheuen,
Willende den rijck machtigen Cresus slachten,
Die hemseluen al t'geluck heeft toe gheschreuen,
Om dees ydelheijt te kennen, wordt ick ghedreuen,
Tot der Philosophen leer, schrift, en belijden,
Waer van wy sullen vertellen, sonder sneuen,
Worden, van Solon, van dalderouste tijden,
Waer schijnelijck door veel schrijuers t'allen sijden,
Solon dan wesende binnen Athenen bekent,
Als de Sieriers van haer heerscappy moesten lijden,
Door Cyrus, diese aen Persen heeft gewent,
Den Coninck Cresus, wesende heel verblent,
Door sijn schatten die hy hadde bouen maten dan
Riep Solon, diese veracht, haer commende ontrent,
Houdt t'geluck als voor druck d'welck v toch noch verlaten can.
CResus siende dat Solon sijn hooft af keerde,
En verwachte sijn schatten t'verlangen vermeerde,
In hem en vrachde oft hy oijt hadde gesien,
Geluckigher mensch want elck hem eerde,
Terstont ghinck hem Solon van Tullus bedien,
Die sijn sober deuchtsamich leuen onder de lien,
Met alder eerbaerheyt voor t'gemeynte heeft gestelt,
Cresus sprack sult ghy my t'geluck te gheuen verbien,
Godt heeft my gegeuen sprack Solon als een wijs helt,
Een middelbaeren geest die my vermelt,
Dat smenschen leuen is onderworpen seer ontsoet,
T'allen sijden het ongeluck t'sij in stadt oft velt,
D'welck my niet toe en laet te rusten opt eertsche goet,
Noch op fortuijn die can veranderen metter spoet,
Toecomende is onseker wilt dit vaten an
Het is geluck d'welck den mensch naer sijn doot leuen doet,
Hout t'geluck,, voor druck,, d'welck v toch noch verlaeten can.
| |
DIe daer noch leeft tuschen de perijckelen stuer,
En hem verheeft in sijnen voorspoet die doet puer
Als den genen, die in den campslach strijt en roept sterck
Victorie, der wijlen den strijt is int gheduer,
Onseker wesende wie daer sal ruijmen t'perck;
Cresus dit hoorende maeckte van Solon geen werck,
Maer als Cyrus hem inden slach hadde geuangen,
En men hem sou verbranden nam op t'voergaende merck
Riep drijmael ouerluijt Solon met natte wanghen,
Naer die oorsaeck waerom hadde Cyrus verlanghen,
Cresus vertelde doen Solons leer in sijnen noot,
Hoe wel hijt tot doen voor gheen leer en had ontfanghen,
T'sweerels goet als droom hy my te verachten geboot
En te mercken wat leeft is onderworpen die doot,
Waer door ick alle ijdelheyt soude verwaten man
Cyrus verwonderinghe was bouen maten groot,
Houdt t'geluck als voor druck d'welck v toch noch verlaten can.
| |
Prince.
BRoeders, laet ons als Prince Solons leer aenveerden,
Waer door de twee Coninghen seer groot van weerden,
Van vijanden sijn geworden vrienden gepresen:
Cyrus heeft sijn gramschap doen sincken ter eerden,
En dacht oft hy eens in sulcken last moch wesen,
Scanck Cresus niet alleen t'leuen, maer midts desen
Heeft hem eerlijck in sijn hof onderhouwen,
Broeders als wy sulcken woorden hooren oft lesen,
Laet ons die als patroon oft voorbeelt aenschouwen,
En op geen schatten noch weerels eer bouwen,
Noch op grootheyt, sterheyt t'is al verganckelijck maet,
Elck ken sy seluen, ghy en compt in geen benouwen,
Maer sult malckanderen door liefde comen naer,
Waer door ghy sult verweruen d'meeste geluck eenpaer,
Eenen eeuwighen naem die noijt t'sweerels staet en wan,
Hoocheyt Rijckdom elck moeter af scheyden, daer
Hout t'geluck,, voor druck,, d'welck v toch noch verlaeten can.
Godt is myn Hvlpe.
Anthoen Hvaert.
|
|
Auteursrechtvrij