|
| |
| |
| |
Halle
Refereyn.
GHelyckmen 'tvier, wt herte keyen doet springen
Door het slaen, en teghen malcanderen dwingen
Hoe wel dat sy schijnen te wesen, sonder licht
Alsoe moeten wy oock, voor alle dinghen
Willen wy vande Philosophen sijn gesticht
En doer haer leeren en schryuen sijn onderricht
Al wast dat sy d'oprecht licht, niet en kenden
Laet met hen belijden, t'samen vergaren dicht
Ons verstant en memorie, tallen enden
Wy sullen daer leeren, dat die hem wenden
Tot geleertheyt en deucht, aldermeest sijn geacht
Laet ons eerst Socrates trecken, wt der benden
Die antworde, als hem een vraghe wort voort bracht
Oft Archelaus, den sone van Perdica bedacht
Gheluckich is hy, al in des werelts eruen
Iae indien hy volcht deucht, deur geleertheyt sacht
Deuchd'lijck leuen, doet eeuwigen naem verweruen.
WY sien, dat de menschen sijn seer sorchvuldich
Om met eenen grooten naem, te sijn gehuldich
Om dien te verweruen, is den besten raet
Deuchdelyck te leuen, ghelyck wy sijn sculdich
Maer die onrechtueerdich sijn, die sijn seer quaet
En ongeleert, van Socrates dit ontfaet
Oock niet weerdich, dat men haer sal gedincken
Die Deucht is onsterffelyck seyt Plaustus dit verstaet
Is die deucht onsterffelyck, wie sal dan crincken
Den naem, van die daer vast in deuchden blincken
Crastina seyt, siet hoe cort het leuen is daer
Om soe moeten alle namen hier sincken
Want sonder die deucht, soe ist al verganckbaer
En ydelheyt, die daer in wellust leuen swaer
Seyt Salustus, moeten die deucht deruen
Op der eerden, ist al verganckelyck maer
Deuchd'lijck leuen, doet eeuwigen naem verweruen
| |
| |
DE deucht die doet de menschen, hier tweemael leuen
Al doet haer de doot, de werelt begheuen,
Soo blijft sy hier noch leuen deur goede faem,
Als Plaustus heeft geleert en oock gescreuen
De deucht alleen, heeft eenen onsterffelijcken naem,
Ons staet well te mercken, op het leuen deuchtsaem,
Van die Philosophen, en ons tot haer keeren,
En maken haer scrijuen, en belijden bequaem,
Om ons leuen, in deuchden te vermeeren,
Die deuchdlijck leeft, is vry van alle verseeren,
Sy dient ons tot sterckte, dit wel versint,
Al grimden haer vyanden, op haer wreet als beeren,
Salustus seyt, dat de deucht alle dinck verwint,
Iae de doot selue, in haer gheen plaetse en vint,
Doetse herleuen, en verandert haer veruen,
Maer alle, die een goode faem bemint,
Deuchdlijck leuen doet eeuwighen naem verweruen.
| |
Prince.
PRince, wilt altijt in deuchden blijuen staen,
De fortuijn die can wel rijckdom nemen saen,
Maer niet de deucht, seyt Seneca wt gelesen,
De deucht en wort van niemant ten onder gedaen,
Maer wilt altijt int openbaer wesen,
Daerom heeft Solon oockt veracht midts desen,
T'gene daer is verganckelijck, int eertsche dal,
Goet en scatten, hy heuet al mispresen,
Diogenes die heeft oock verlaten al,
En heeft ghetoont, dat de menschen sijn mal,
Die hier haren naem, soecken te maken groot,
Wat de fortuijn verheft, noch eens dalen sal,
Schout doorsaken, die de deucht beletten bloot,
Volcht Socrates, die Alexanders hoff vloot,
Wierp sijn scatten int see, en wildet al deruen,
Om onser salicheyt, ist ons te weten noot,
Deuchdlijck leuen, doet eeuwigen naem verweruen.
|
|
Auteursrechtvrij