|
| |
| |
| |
Refereyn.
MEn leest int leuen van Coninck Craesus wel bedacht
Om sijn Coninckrijck te regeren sloech wel acht
Om dat sijn volck in peys en ruste mocht leuen,
Een beminder der wijsheyt niet des s'werelts pracht,
Heeft aen den Philosoph Anacharses geschreuen
Eenen brief met veel schoone giften daer beneuen,
Schrijuende dat hy soude comen in sijn lant,
Ghy Anacharses sult wesen Craesus verheuen,
En ick Anacharses der onwijsen vijant:
Hoort des Philosoophs antwoort met rijpen verstant,
Weygert de giften als daer door geschandaliseert,
Seyde in een begeerlijck hert aen elcken cant
En can niet rusten de wijsheyt dit wel noteert:
Dus schout s'werelts Rijckdom, en v seluen geneert
Tot goey leeringh want sy comen v te baten;
Wel hem die wijsheyt soeckt en goeden raet begheert,
Een groot eer, voor elck heer, ons een leer, naer gelaten.
VOorts leert hy noch, wilt alle pluijmstrijckers doen te niet
En wt v hof bannen, want sy brengen int verdriet
Die de waerheyt beminnen, en moeten door haer falen,
En syt oock geen vrient daer t'wist oft oorloch geschiet
T'is een vyant vanden peys ick moet het verhalen,
En laet geen lant-loopers wesen in nwe palen
Want sy sijn Tirannen vande wijsheyt vroech en laet,
Verdrijft muijtmakers en leugeneirs sonder dralen
Want geeft gyse rust sy verwortelen in t'quaet,
Tis seker dat sulcke lantschap teenemael vergaet,
Dus al te samen dese leeringhe wel bewaert
Vanden wijsen Philosooph en leeft na sijnen raet
Soo suldy van iegelijck wesen ouer al vermaert,
Verjaecht den ondiscreten ende wijsheyt vergaert
Om v gemeynte te regeren wel bouen maten,
En weest niet hoochmoedich maer toont haer der liefden aert
Een groot eer, voor elck heer, ons een leer, naergelaten.
| |
| |
BEsiet eens wat Thales van Milesien ons leert,
Den eersten Philosoph, vande Griecken vermeert,
Belijdende dat de sielen, onsterflijck wesen,
Naest den oppersten Godt, bouen al uwen Prince eert,
En oock al sijn stat-houders, om dat sy gepresen,
Het lant regeeren in peys en ruste by desen,
De Iusticie recht bedient alsoot behoort,
Het quaet gestraft om dat daer door veel sijn geresen,
Van d'een in d'ander verstaet sijn leeringhe voort,
De vijanden wilt veriagen, ende oock vermoort,
Want sy brengen veel menschen tot armoede bloot;
Leeft na sijnen raet, op dat ghy meucht comen aen d'boort,
Doet goede wercken, en stoot oock niet voor 'thoot,
Den behoeftigen, maer helpt hem in sijnen noot.
Al sydy Heeren Coningen oft Potentaten,
Desen wijsen Philosoph, leert ons wt liefden groot,
Een groot eer, voor elck heer, ons een leer naergelaten.
| |
Prince.
DEn Philosoph Bruxelles geeft de romeynen claer,
Een leere aut int t'honderste en t'dertienste jaer:
En wilt niet droouich sijn om my, als ick sal steruen,
Want ick sal blijde wesen als de doot comt voorwaer,
Maer t'quaet leuen dat wy geleyt hebben sonder deruen,
Daer de doot eenen beul af is in deser eruen:
Ick sterf ghy vaders van Roomen in genucht en plaisir,
Om dat ick noyt quaet gedaen en heb hoop te verweruen,
Dat de Goden my geen quaet en sullen doen schier.
Ick comende binnen Roomen heb beuonden hier,
Dat den eenen dese stadt heeft bemuert seer sterck,
Den anderen de vijanden verdreuen seer fier,
Som noch rijcken daer toegeuoecht neempt wel merck:
Ick laet v voorsien met veel Goden int Roomsche perck,
Waer van den eenen meer machts heeft wilt toch wel vaten,
Dan al die daer in de werelt sijn t'sy leeck oft clerck,
Een groot eer, voor elck heer, ons een leer, naergelaten.
Acht vwen Tyt.
|
|
Auteursrechtvrij