|
| |
| |
| |
Refereyn.
HOe heerlijck vertoont haer de sonne reyn,
En verheucht het al door haer schijnen,
Soo dat sy oock doet groeyen cruytlooff in't pleyn,
Ia oock andere groote boomen certeyn,
Den couden Boreas doet sy oock verdwijnen,
En vermaeckt de vogelkens oock ten fijnen,
De visschen die in't water swemmen claer,
Haer oock op-geuen tot sulcken termijnen,
Als de sonne haer verheft, dat blijckt voorwaer,
Wanneer ghy wandelt neffen de riuieren daer,
Daer ghy hoort singhen van groote vreuchden al
De groene vorsschen, die door de sonne haer
Oock laten hooren met een groot getal,
Door den wermen gront sy met groot geschal
Nu triumpheren, al sijn sy wonder van fatsoen,
Sy comen ten toon vry wt sonder gal,
Wat can,, dan,, op't groen,, de soete sonne doen.
DEn soeten leeuwerck hoort men oock quelen,
Dit doet de sonne in haer verhooghen,
De Nymphen oock in de velden spelen,
Orpheus met sijn herpe, ander met velen,
Want sy doet soo minnelijck de payen drooghen,
De minnaers doet sy oock ten velde pooghen,
Door haer soete strale seer triumphant
Malcanderen wencken met lodderlijcke ooghen,
Wanneer sy gaen wandelen hant aen hant,
Dit doet de sonne door haer liefde, want
Sy de landouwen verciert, seer weerdich om sien,
Oock de velden en de beemden aen elcken cant,
Voor haer moet den sneeu en den hagel vlien,
In den soeten Mey, die ons vreucht compt bien,
In't wassen van het loof en het cruyt seer coen,
Compt ghy wijse Philosophen, wilt ons dit bedien,
Wat can,, dan,, op't groen,, de soete sonne doen.
| |
| |
DE cracht der sonnen in des Meys tijden
Daer heeft mennighen mensch in soo grooten vreucht,
Ia oock de Philosophen haer niet en mijden,
Noch nimmermeer arbeyt en stelden besijden,
Daer sy ons in beschamen door haere deucht,
Aristoteles hem soo grootelijck verheucht,
Als hy speculeerde op des Meys beginnen,
Meerder cracht ghy noyt ouerpeysen meucht,
Dan der cruyden cracht, dit moet ghy wel versinnen,
Die in der aerden leyt, wie comptse wt-winnen,
Dat is de soete sonne al in haer dreyen,
Die ons seer verheucht, men moet bekinnen,
Besonder al in den lieffelijcken Meyen,
Den Nachtegael singht om ons te verfreyen,
T'is als Melodije by auont, by noen,
Men hoort den haen oock genuchte creyen,
Wat can,, dan,, op't groen,, de soete sonne doen.
| |
Prince.
OM de cracht der cruyden te maecken bekent,
Edel Prince daer-in bennen wy noch slecht,
En in al haer virtuten sijn wy oock blent,
Maer Plinius leert ons seer diligent,
De cracht der cruyden en haer gesontmaking recht,
Niet en isser op aerden soo schoon gehecht
Door der sonnen schijnsel, waer wy kijcken,
Als dat lieffelijck cruyt voor maecht oft knecht,
Hierom mach men prijsen met reden rijcken
Den soeten Mey, die het lant compt bedijcken
Door der sonnen droochte, soo wy bemercken,
Daer eertijts het water ouer ginck strijcken,
Daer weyen de beesten in alle percken,
Dat lieffelijck cruyt is dan voor leecken en clercken,
Ia oock voor heeren oft eenich groot baroen,
Haer's lichaems gesontheyt sy daer-mede stercken,
Wat can,, dan,, op't groen,, de soete sonne doen.
Elck synen Tyt.
|
|
Auteursrechtvrij