De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 165]

Nievw liedeken op de wyse;
Die reyn liefde vierich.

WIlt v eens vertoonen
Minnaers in dit dal,
Compt nu by ons woonen
Hoe groot van getal,
Liefd' is hier gebleken
Aen Leander delicaet,
Die niet en heeft geweken
De felle zee seer obstinaet.

VVilt oock wel bemercken

VVat Pyramus doet,
Die was als den stercken
Stort oock nu sijn bloet,
Om de reyne kersouwen
Doen hy haer niet daer en vant,
Thisbe quamp in benouwen
Self door der liefde brant.

Siet Perseum crachtich

Nu sijn vliegen baert,
Andromeda sachtich
Hy oock wel bewaert,
Die daer vast stont gebonden
Aen den oeuer van de zee,
Om te worden verslonden,
Dit ded' hem sijn herte wee.

Laet ons liefde dragen

Als Vlisses wijs,
Die niet als den traghen
Behaelt daer den prijs,
Sijn knapen hy beurijden,
En brocht haer wt swaer verdriet,
Vierich sach men hem strijden
Door de liefd' die't hem riet.

Prince.

Hercules verheuen

Als een cloecke helt,
Brengt nu oock wt sneuen
Exsona te velt,
Die het monster wonde
Doot sloech met sijn eyghen hant
Dat het most ten gronde
Aen den groten oeuer cant.

Bemint de Devcht.