|
| |
| |
| |
Refereyn.
DEn tijt is wonder, wie can't al aenschouwen,
Hoe het den mensch hier gaet in sijnen leuen,
De soete Peoen van d'edelst reyn kersouwen
Verweckt my tot dichten, sou ick houwen
Wat de Philosophen al hebben bedreuen,
D'een in de wildernis, d'ander heeft hem begeuen
Om te weten des geuogelts broetsel cleyn,
Veel isser daerom gecomen in sneuen,
Want sy vrochten wonder dinghen in't aertsche pleyn,
Plinius omuaert de gansche werelt certeyn,
Om aen verstant en wetenschap te geraken,
Beschrijuende door sijn eygen hant seer reyn
Menich schoon landou door sijn vierich haken,
Maer naer groote rijckdom sy niet en smaken,
Dan om wijsheyt te crijghen, vrochten sy aldaer,
Wie salse in dit stuck doch moghen laken,
Want sy,, vry,, noyt en spaerden wat arbeyt swaer.
PYthagoras seer cloeck al van verstant,
Leerden sijn scholieren seer lange stil wesen,
En hy maeckten al door sijn cloecke hant
Menich liefhebber, in conste geplant,
Oock Musijck-sangers, behaluen desen
En costen sijn scholieren nauwelijck gelesen,
Als hem het Musijck daer toe niet en riet,
Genen arbeyt en quamp hunlieden opgeresen,
Sy waren verheucht, als sy hoorden een vrolijck liet,
Oock veel ander sullicx en achten niet,
Maer sochten te weten des hemels fondament,
Der sterre manieren en oock allen haer bediet,
Sullicx sochten sy wel te wesen bekent,
Den circkel des hemels seer wijt omrent,
Hier naer vrochten dees mannen door liefd eerbaer,
Om dit al te weten, eer sy quamen ten ent,
Want sy,, vry,, noit en spaerden wat arbeyt swaer.
| |
| |
GHeenen arbeyt soo groot, die hen oyt verdroot,
Der visschen natuere sy oock wilden weten,
De diepheyt der wateren, haer goluen groot,
Niet dat sy vreesden voor eenighen ancxt of noot,
Hoort van eenen cloecken, Homerus geheten,
Die en heeft sijnen tijt niet ledich versleten,
Want hy hadde Musica seer wtuercoren,
Altijt in studeren, waer hy was geseten,
Als Griecxsche Poëten en heydensche doctoren,
Waer sijn wy Christenen, dit moet ghy horen,
Dat sy ons wijt beschamen in alle percken,
Want sy veel meer naer de wetentheyt sporen,
Dan naer goudt oft siluer, dit wilt bemercken,
Haer leeringh die is voor leeken en clercken,
Dus u sinnelijck verstant laet blijken claer,
En wilt door de liefd oock vierich wercken,
Want sy,, vry,, noyt en spaerden wat arbeyt swaer.
| |
Prince.
DEes Princelijcke Philosophen sach men beminnen
Veel meer de wijsheyt dan het aertsche goet,
Bemerckt aen Socrates, ick moet bekinnen,
Hoe dat hy sijn goudt, wilt dit versinnen,
Worp in de zee seer diep al metter spoet,
Om dat hem niet en soude door oueruloet
Van sijn wijsheyt trecken, dit seker sijt,
Maer te beter blijuen by sijn wetentheyt vroet,
Wetende datter naer desen sterffelijcken tijt,
Noch sal wesen eenen anderen, dit haer verblijt,
Want sy door rede sullicx wel verstonden,
En dickwils genen arbeyt en hebben gemijt,
Al wordender sommige in't wout verslonden,
Hoe nerstich sijn dese in haer leuen beuonden,
Laet ons haer in goede wercken volgen naer,
Oock wel besteden ons gegeuen ponden,
Want sy,, vry,, noyt en spaerden wat arbeyt swaer.
Looft den Heer.
|
|
Auteursrechtvrij