De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Refereyn.Op France mate.
S'Menschen nature is verscheydelijck gesint,
Want dat den eenen haet, den anderen bemint,
Daer d'eene in verblijdt, is d'ander een mishaghen,
Veel sijnder die gaen voort met sinnen seer verblint,
In alle boosheyt siet, wel noodich om beclaghen,
Den eenen loopt en rent, by nachten en by daghen,
Om d'onrechtverdich goet verliest hy eer en faem,
Oock menich die d'ontucht met hert en sin najaghen,
Maer dat v d'noodichst is, dat's wijsheyt seer bequaem,
De wijsheyt die blinckt schoon, sy is gansch sonder blaem,
De wijsheyt die brengt voort veel deughdelijck vruchten,
Sy blijft steets by den mensch, eeuwich is haren naem,
Die haer mindt met verstant, voor die moet Momus vluchten,
Sy sterckt des redens toom, die haer soeckt, sal niet duchten,
Dat hy het quaet aenhanght, en in de deuchden swicht,
Verlaet d'onstichting boos met haere ydel cluchten,
Leert wijsheyt, en volght haer, want sy deughdsamich sticht.
DOor wijsheyt soet eerbaer gheen faem verlooren blijft,
Want Aurelius die haer deught seer wel beschrijft,
Hoe dat door de wijsheyt seer weynich gaen verloren,
Want sy d'onseechbaerheyt met goet verstandt verdrijft,
Sy straft den boosen mensch vol van bedroech en toren,
Door wijsheyt ondersoeck soo comter meer te voren,
Ga naar margenoot+ Als door d'oorloge fel, want wijsheyt die baert eer,
Seer weynich in d'oorloch geluckich sijn geboren,
Syrien had alleen een Ninus tot een heer,
Oock t'schoone Troyen groot, een Hector en voorts meer,
Carthago Hanibal tot een hooftman voorspoedich'
De Griecken roemich haer altijt beroemden seer
Van haren Hercules seer stout en ouermoedich,
Oock Alexander had geluck in't oorloch bloedich,
Maer ghy ô wijsheyt soet, de cromme wegen richt,
V vruchten schoon en reyn, seer veel en oueruloedich,
Leert wijsheyt, en volght haer, want sy deughdsamich sticht.
| |
[pagina 116]
| |
SOo jemant draeght sijn roem, en op sijn sterckheyt staet,
Soo mach de wijsheyt reyn, die't al te bouen gaet,
Haer famich ciersel wel door fama snel doen clincken,
Aensiet het Gricxsche lant, seer vol van wijsen raet,
Ga naar margenoot+ Niet sachmen daer alleen de seuen wijsen blincken,
Maer menich Philosoph, wiens faem niemant can crincken,
Niet had Romen alleen een Cicero vermaert,
Maer meer die men aldaer uyt s'wijsheyt vloet sach drincken,
Als Marcus Varro oock, met Titus wijs van aert,
En Seneca seerwijs, die vry en onbeswaert
Door Neros boos opstel de doot heeft moeten eruen,
Ga naar margenoot+ Wat is welspreken doch, dat niet en is gepaert
Met wijsheyts ciersel schoon, dat sy gheensins can deruen,
Wie wijsheyt soet aenhanght, die sal de sond afsteruen,
Ga naar margenoot+ En doden al sijn lust, als door't verstandt verlicht,
T'vermaen des regels goet mint wildy prijs verweruen,
Leert wijsheyt, en volght haer, want sy deughdsamich sticht.
| |
Prince.
Ga naar margenoot+ PIthagoras die had dees woorden reyn geset
Aen d'inganck van sijn school, en luyden, hier-op let,
Hoe dat den mensch hier is een beest seer onbedachtich,
Die niet dat hy behoort, en weet, dat's recht en wet,
Ten and'ren hoe dat hy niet weert en is grootachtich,
Die d'noodigh alleen weet, maer die heeft prijs seer sachtich,
Want hy neffens den mensch oock blinckt als eenen Godt,
Die't alles weet en kent in sijn verstandt eendrachtich,
Ga naar margenoot+ Xenophon die had oock deernis metten sot,
Dat's die daer niet en soeckt te recht des wijsheyts slot,
Hoe wel al was't dat hy ter werelt waer verheuen,
Ga naar margenoot+ En Plato schrijft seer wel, al is't dat wert bespot
Ga naar margenoot+ Een wijs verstandich mensch, gelastert daer beneuen,
Gheensins en sal hy hem hier door tot gramschap geuen,
Dus wt des wijsheyts lof streckt heel dees mijne dicht,
Op dat sy blijft vermaert eeuwich hier in dit leuen,
Leert wijsheyt, en volght haer, want sy deughdsamich sticht.
In Viericheyt Groeyende.
Schovt den Strick des Dvyvels. |
|