De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 114]

Nievw liedeken op de wyse;
Nu leef ick in't verdriet.

CVpido groot van cracht,
Schamt v de schande seer,
Om dat ghy dach en nacht
Bestrijt mijn hertken teer,
Maer wildy prijs ontfaen
Van vromicheyt publijck,
VVilt gaen, wilt gaen, wilt gaen,
Bestrijden uwes gelijck.

VVant allen v gewelt,

Dat ghy betoonen meucht,
Hebdy geheel gestelt
Op mijn teer jonge jeucht,
O moordadich tierant
V wreetheyt is te groot,
Ghy brant, ghy brant, ghy brant,
Sonder te doen de doot.

Och quam de doot subijt,

Dat waer een soete smert,
VVant nu voel ick altijt
Den pijl des doots in't hert,
Dat nu door liefden reen
Al sterreuende leeft,
Om een, om een, om een,
Die geen melijden heeft.

Als eenen moordenaer

Te branden wort geleyt,
Al sijn sijn sonden swaer,
Nochtans wort hy beschreyt,
Maer ick ly sonder schult
Den brant der minnen heet,
Hoe sult, hoe sult, hoe sult
Ghy lief dan sijn soo wreet.

Prince.

O schoonste bloem vermaert,

Die opter aerden is,
Ghy maeckt mijn hert beswaert,
Dat ick mijn sinnen mis,
Siet hoe ick lacij nu
Door druck verdriet en pijn
Om v, om v, om v
In't heymelijck verdwijn.

In Viericheyt Groeyende.

Mint de Gerechticheyt.