|
| |
| |
| |
Refereyn.
PRijst, looft ende bemindt, ghy minnaers al gelijck,
Een maget fraey ten toon, sy is van reden rijck,
Sy blinckt als die godin Minerua hooch verheuen,
T'gelijcken is by haer niemant in geenen wijck,
Waer door mijn geest met vlijt tot haer gans werdt gedreuen,
Want Phoebus onuermijdt heeft haer oock prijs gegeuen,
Als hy tot Daphnae soet sijn reeden heeft gestiert,
Sy is altijt bequaem en noodich in dit leuen,
Rethorica lofbaer heet sy wel gemaniert,
Sy draecht een cransken reyn, haer hooft is gelauriert,
By cloecke sinnen wijs wordt sy wel meest geuonden,
Schoon bloeyende is sy, sy is met deucht verciert,
Sy straft den bosen mensch in boosheyt wreet verslonden,
Sy is wt s'hemels troon hier by den mensch gesonden,
Als een richtsnoer sy scherpt de sinnen meer en meer,
Ghy die de reden volcht, wilt al met my vermonden,
Sy leert wel-sprecken soet, oock wijsheyt, deucht, en eer,
DEmost'nes Orateur had haer in t'hert geprent,
Oock Cicero niet min, want door haer fondament
Sijn sy vermaert met lust, als cloeck en wel ter talen,
Den Griecxen Nestor oock, tot reden fraey gewent,
Vlisses d'wapen creech, en Ayacx die most falen,
Ghy minnaers groot en cleyn, volcht dan der reden palen,
Die t'Roomsch heyr heeft gestilt in hare gramschap heet,
En haer toornighen moet door redens cracht doen dalen,
Door t'spreken haers hooftmans was haer t'voornemen leet,
Wel-sprekentheyt dick stilt tyrannen boos en wreet,
Wel-sprekentheyt maeckt van vyanden weder vrienden,
Sy staet tot jeders dienst altijt spoedich gereet,
Wie eest die haer doch haet, alleen den onbekinden,
Geeft haer stedts eer en prijs, ghy die oyt deucht beminden,
Sy is van goeder aert, sy treckt tot sticht en leer,
T'geen dat ons noodich is, can sy te recht ontbinden,
Sy leert wel-spreken soet, oock wijsheyt, deucht, en eer.
| |
| |
WT haer de wijsheyt vloeyt, als wt een puer fonteyn,
D'onwetend' sy veracht, sy treckt tot consten reyn,
Sy leert de dichters cloeck haer dicht en verskens setten,
Den wijsen Solon die t'Athenen int gemeyn
Siet door sijn cloeck verstant, geuonden heeft de wetten,
Tot onderstant der vroom, en boosheyt te verpletten,
Hoewel dat Momus quaet dees perl altoos benijt,
En met sijn vals gebroet oock spant verscheyden netten,
Maer Iupiter voorwaer haer voor den val beurijt,
Mercurius seer snel is t'haeren dienst met vlijt,
De negen Musen wijs de constenaers verbeven,
Al op Parnassus pleyn, hoewel dat Zoylus spijt,
Daer sy dat soete nat voor haer lief'lijck bereyen,
Wt Hipocrene schoon, en dat tot s'geests verfreyn,
Wech grouerts dan te mael, verlaet dees maget teer,
Met Pan der boeren Godt soo wilt v gaen vermeyen,
Sy leert wel sprecken soet, oock wijsheyt, deught, en eer.
| |
Prince.
DEes princelijcke maght stiert oock den mensch tot deught,
In alle goet en sticht schept sy genucht en vreught,
In alle vuyl ontucht heeft sy een groot mishagen,
Blijft haer gestadich by in als soo ghy vermeught,
Want cierlijck int aensien is sy tot allen dagen,
Sy leert tot eerbaerheyt den mensch hem eerlijck dragen,
En dat in redens maet, oock deughdich vreughdich sijn,
Maer Bachus ouerdaet dat sietmen haer verjagen,
Want gulsicheyt met recht is haer verdriet en pijn,
Hierom blijft haer getrou, drinckt haren soeten wijn,
Wt des wetentheyts vloet, die sy v daer sal schincken,
Daer sy haer minnaers wacht met een min'lijck aenschijn,
Laet haer ter eeren dan, rondeel, baladen clincken,
Sy is seer gratieus, wilt haren loff gedincken,
Want Pallas haer omhelst, dus neemt tot haer v keer,
Als der Goden vrindin soo sal sy eewich blincken,
Sy leert wel spreken soet, oock wijsheyt, deught, en eer.
In Viericheyt Groeyende.
Altemet Bly.
|
|
Auteursrechtvrij