De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 105]

Nievw liedeken op de wyse;
Om een die ick bemin leef ick in rouwe.

DEn Mey die staet seer groen,
Lustich ten toone,
VVilt v te velde spoen,
Elck in persoone,
VVãt Phoebus die geeft nu sijn clare stralẽ,
Sijn peerden hy snel stiert,
En rustich wel maniert,
De cruyden schoon verciert,
Gaet hy voort halen.

Aurora coel en soet

Bedaut de wegen,
Sephirus metter spoet
Brenght soeten regen,
Flora die houen nu schoon mach coleuren,
Siluanus ruyst door d'wout,
Die vogels jonck en out
Singen, niet meer benout
Sy nu en treuren.

Den grouen Satier Pan

Gaet nu vast soecken
Siringa waer hy can,
In allen hoecken,
Sijn pijpken sal hy nu haest laten clincken,
De negen Musen wijs,
Die singen nu om prijs,
Den ouden Titan grijs
Siet men oock blincken.

Diana men nu siet

De jacht hanteren,
Het wilt sy lustich schiet,
Nae haer begeren,
Hoe wel dat haer Acteon comt bespieden,
Hy werdt van haer geloont,
Met hoornen ras gecroont,
Ten heeft hem niet verschoont
Sijn haestich vlieden.

Prince.

Apollo siet men nou

Daphne na jagen,
VVech dan Thesus ontrou,
Aenhoort het clagen
Van Ariadne, die ghy hebt verlaten,
Acis nu weder leeft,
En Poliphemus sneeft,
Venus het loon nu geeft
Haer ondersaten.

In Viericheyt Groeyende.

Betrovt in Godt.