De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 73]

Nievw liedeken op de wyse;
Onlancx al in des Meys Saysoen.

APollo die hooveerdich stont,
Doen hy hadde verslagen
T'serpent dat hy onweerdich vont,
Dat yeder de vertsagen,
Maer daer naer groote plagen
Heeft hy vercregen me,
Als hy daer Cupido seer stout
Sach spannen sijnen booch int wout,
Die hem verlieuen de.

Door min die sijnen sinne soet

Verstrooyden en de dwaelen,
Hy Daphne schanck sijn minne goet,
Al door der liefden straelen,
Hoe wel hy moesten faelen,
D'welck was Cupido schult,
Die hem den gulden horen sant,
VVaer me sy wert int hert geplant,
Van liefd' was hy vervult.

Doen hyse sach ter jachte gaen,

Met Diana gepresen,
Sach hy haer met gedachte aen,
Och mochtse mijn doch wesen!
Haer schoen blont haer midts desen,
Dat op haer schouder hinck,
Haer ooghskens en d'mondeken root,
Haer leden, die daer waeren bloot,
Hy in sijn hert ontfinck.

Hy heeftse aengesproken siet,

O maghet wilt wat toeuen,
D'loopen heeft haer verdroten niet,
Dies hy hem ginck bedroeuen,
VVant hy moesten daer proeuen,
Door liefd'groot ongemack,
Dus hy haer volgden op het speur,
Maer sy was hem int loopen veur,
VVant sy was teer en swack.

Prince.

Soo hast als hy aenraeckte daer

Dees Nymphe goedertiere,
Verkeerde, mits hy naeckte haer,
In eenen Lauweriere.
Verheucht v met plaisire
Poëten altemael,
En wilt hier me vercieren t'hooft,
Soo wort den roem van Mars verdooft,
Al blinckt hy fel int stael.

ECCE GRATIA.

Looft Godt Altoos.