De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 67]

Liedeken op de wyse;
Wilhelmus van Nassauwen.

LEst quam my in het groene
Te vooren sonder erch,
Hoe dat Atlas seer coene
Verceerden in n'en berch
Deur Perseus verheuen,
Die hem boot t'slangich hooft,
Dat hy in sijn jonck leuen
Medusa had berooft.

Hoe hy daer naer vloch weder,

En sach Andromeda,
By welcke hy quam neder,
En vraechden haer daer na,
Hoe dat sy was gecomen
Aldus gebonden vast,
Mijn moeder sonder schromen
Brocht my in desen last.

Haer ouders die dit sagen,

VVeenden sy seer met haer,
Sijt niet soo seer verslagen,
Soo ghy m'v dochter maer
Voor een huysvrou laet trouwen,
Sprack hy sonder geschal,
Ter eeren alle vrouwen
Ick haer verlossen sal.

Als sy dees woorden hoorden,

VVaren sy seer verblijt,
Doch t'monster haer verstoorden,
Perseus vloch ten strijt,
Hy heeft dit wel begonnen,
VVant hy versloech dit dier,
VVaer door hy heeft gewonnen
Die schoone maghet fier.

Prince.

De bruyloft wierdt gehouwen,

Iupijn quam daer ter feest,
En noch meer ander vrouwen,
De Goden minst en meest
Hoordemen lustich spelen
Op menich instrument,
Op herpen en op velen,
Doch alles heeft een ent.

Volcht Wysen Raet.