De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier–
Auteursrechtvrij
[pagina 31]
| |
Refereyn.
Ga naar margenoot+ HOe wel de menschen al de aertsche creaturen
Bemercken dat sy niet eeuwich en moghen dueren,
Niet tegenstaende elck beneersticht euen seer,
Hun kinders cleyn en groot tot hoogen staet te vueren,
Het soeckt al gelt en goet, men vraeght naer deucht oft eer,
Maer Socrates voorwaer, heeft ons een ander leer,
Ga naar margenoot+ Met woorden niet alleen, maer metter daet gegeuen,
Hoemen met recht behoort t'goet deser werelt teer
Te houden ongheacht, voor die gherust wilt leuen,
Want hy wierp selfs in d'see, al dat hem was gebleuen,
Niet vremder lieden maer sijn eyghen goudt en goet,
Seggende: ô rijckdom eer ghy my brenght in sneuen,
Wil ick verdrincken v, nu op de staende voet,
Ga naar margenoot+ Theophrastus wel seyt, dat schoonheyt en voorspoet
Een swijgende bedroch, is weert om te verfoyen,
Wat geeft de werelt voor den dienst diemen haer doet,
Som iet,, som niet,, meeft siet,, verdriet,, wel diet,, beuroyen.
BEuroijt heeft dit soo t'blijckt, van ouer ouden tijden
Ga naar margenoot+ Eenen Diogenes, die om hem te beurijden
Lang woonden in een ton, van armoed naeckt en bloot,
Gemeynlijck hoorden t'volck hem onder al belijden,
Hoe hy verwondert was dat de menschen soo snoot
Twisteden en streden, slaende d'een d'ander doot,
Om d'eer van eenen spronck en hun seluen bedroeuen,
Op eenen tijt seyd hem Alexander de groot,
Ick sien wel ghy sijt arm, ende moet veel behoeuen,
Daerom eyscht dat ghy wilt, t'geschiet v sonder toeuen,
Dien hy antwoord gaf vrijmoedich ende bly,
Ga naar margenoot+ Wie dunckt v d'meest behoeft, laet ons dat eens beproeuen,
Ick die te vreden ben met luttel broot, oft ghy,
Wiens giericheyt al des werelts heerschappy
Nauw versaden en can, want waer toe wy ons spoyen,
Soomen de werelt dient, sulck eenen loon geeft sy,
Som iet,, som niet,, meest siet,, verdriet,, wel diet,, beuroyen.
| |
[pagina 32]
| |
Ga naar margenoot+ WAt ist dogh segget my, t'gene niet om vercloecken,
Ghy gierigaerts hier al in dit leuen gaet soecken,
Dan groot perijckel en sorge voor v lichaem,
Beletsel ws leuens, daer by dickmael t'veruloecken
Van v eygen kinders, oft eenich erfgenaem
Sporen voor den vyant, verdruckingh van v faem,
Wecksel voor dieuen, en verjagingh uwer vrinden,
Wat wilt ghy dat ick meer segge voor elck bequaem,
Ga naar margenoot+ De voorleden hebbent seer wel gesien ten inden,
Die tegenwoordich sijn, dat mede soo beuinden,
De toecomende daer oock sullen weten van
Wat perijkeelen swaer hem elck moet onderwinden,
Eermen een luttel gelts by een vergaren can,
Maer wat geniet oft deught hebben wy vrou oft man,
Wanneer den snellen tijt ons leuen comt afsnoyen,
Genoten voor soo veel arbeyt en lasten dan,
Som iet,, som niet,, meest siet,, verdriet,, wel diet,, beuroyen.
| |
Prince.
Ga naar margenoot+ HEraclytus en const sijn weenen niet ghelaten,
Siende het volcx bedrijf, als hy gingh lancx der straten,
En seyt in eenen brief, alle de menschen sijn
Ga naar margenoot+ Seer verre van het recht, en tot haerder onbaten,
Dienen de giericheyt met veel verlooren pijn.
Democritus oock trock eenen vremden termijn,
Midts altijt loech en seyt, dat t'gene wy bejaghen,
Al schijnt het wonder naer den wtwendighen schijn,
Maer ydelheyt en is, en lasten swaer om draghen,
Veel die met Croesus hun deur een ydel behaghen
Verheffen als fortuyn, gont eenen blijen lach,
Ga naar margenoot+ Nochtans soo Solon seyt, niemant hoe out van daghen,
Diemen voor sijn doot geluckich noemen mach,
Maer die werelt vangt ons als vincken inden slach,
In stricken bepeerelt, siluer en gouwen boyen,
En dan voor al ons leedt geeft sy gelijck sy plach,
Som iet,, som niet,, meest siet,, verdriet,, wel diet,, beuroyen.
Hovdt Recht Devr. |
|