|
| |
| |
| |
Refereyn.
WEerdighe Philosophen vroet int onderrichten
Om v mede-broeders herten te verlichten,
Ghy hebt haer met voorsinnich verstant bewesen,
Veel wonderdaden, die den mensch tot deuchden stichten,
Soo wy wt v lieden schriften claerlijck lesen,
Och die begeerlicheyt derft, is weerdigh gepresen,
Sprack Democritus met eenen vlijtighen geest,
Schout begeerlicheyt, eer in v comt geresen
D'onuersadicheyt, die ouerwoedighe beest,
Die haer can schouwen, heeft den rijckdom aldermeest
Van gerustheyt in het herte vroegh ende laet,
Eenen costelijcken schat heeft sulckenen verleest,
Die daer gerust is in sijnen roep ende staet,
Want daer wt spruyt wel-leuen, deur welck men schout het quaet,
En wint werelts rijckdommen met geruste sinnen,
Laet ons dan broeders doen van Democritus den raet,
Wel-leuen, doet, goet, geuen, deur begeerts verwinnen.
DIe hem met het cleyne laet genoeghende sijn,
Voorwaer die heeft verwonnen begeerens venijn,
Want de begeerlicheyt ist die boosheyt can stoken,
De boosheyt geeft den mensch druckich lijden en pijn,
Waer door de natuer wort met gewelt gebroken,
Hier toe heeft den Philosoph Solon gesproken,
Dat begeerte den mensch niet en is aengeboren
Des vremden goets, en die hem soo can gecroken,
Verwinnen sullen die al allen lijdens toren,
Al hadden sy al haren rijckdom verloren,
En dat al de werelt haer socht te verderuen,
Soo hebben sy meerderen rijckdom dan te voren,
Door dat sy begeerlicheden connen afsteruen,
Waer door sy wederom veel vrinden verweruen,
Ia dat vyanden sijn, t'sy buyten oft binnen,
Sullen weer vrindschap soecken, oft in haer hert keruen,
Wel-leuen, doet, goet, geuen, deur begeerts verwinnen.
| |
| |
BEgeerlijckheyt te deruen is quaet om gewennen,
Van menschen die haer sinnen tot grootheyt rennen,
Leert ons Thales, want het is al te swaer om doen,
Te weten hoe den mensch sal sy seluen kennen,
Want sy seluen te kennen wilt dit wel beuroen,
En can geen begeerlijckheyt int herte geuoen,
Maer al haer listicheden sal kennis schouwen,
Dus laet ons aentrecken de kennelijcke hantschoen,
Deur haer cracht sal de begeerlijckheyt vercouwen,
Hoe heeft Thenno gesproken voor eerbaer vrouwen,
Tot de Pythagoren in haren daghen,
Doen haer gevraegt wert, hoe een vrou haer moest houwen.
En wat haer wel toestonde, hoort haer gewaghen,
Dat sy behoort haren eyghen man te behaghen,
Sonder met begeerte imanden te beminnen,
Waer door de Pythagoren stonden verslaghen,
Wel-leuen, doet, goet, geuen, deur begeerts verwinnen.
| |
Prince.
PLato Prince en meer ander Philosophen heeft
Om begeerlijckheyt af te steruen, streng geleeft,
Diogenes om selfs kennen te ondersoecken,
S'werelts geselschap gederft hier aen niet en sneeft,
Veel Philosophen schrijuen daer af in haer boecken,
Dat wel-leuen doet den rijckdom hier vercloecken,
Dàermen begeerlijckheyt deur derft tot allen vren,
Dus soo wilt de begeerlijckheden vervloecken,
En wint kennelijcken rijckdom niet om verduren,
Merckt wat eenen schat ist die naer der naturen,
Seyt Socrates met het sijn, te sijn te vreden,
Rijcker dan die ouerhoop heeft vol goets sijn schuren,
Gerustheyt en is in sulcken tot geender steden,
Maer tot meerder begeerten climmen sijn reden,
Dus Prince laet dees woorden v herte veruinnen,
Dat begeerlijckheyt deruen is de rijckste seden,
Wel-leuen, doet, goet, geuen, deur begeerts verwinnen.
Waeckt ende Bidt.
|
|
Auteursrechtvrij